From Hell…ใครคือ “แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์”

Jack The Ripper … ผมเชื่อว่าชื่อนี้เป็นหนึ่งในชื่อที่คนทั่วโลกรู้จักเป็นอย่างดี ทั้งที่ตัวตนที่แท้จริงของเขายังคงเป็นปริศนา แต่ผู้คนทั่วโลกยังคงจดจำและรู้ซึ้งถึงความโหดเหี้ยม วิปริต จากผลงานฆาตกรรมของเขา แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานนับร้อยปี หากเทียบกับคดีฆาตกรรมหลายๆ คดีในยุคปัจจุบัน “แจ๊คจอมเชือด” อาจจะดูโหดน้อยไปถนัดตา แต่ปริศนาที่ยังแก้ไขไม่ออกของเขา ทำให้ แจ๊ค กลายเป็นคดีที่คลาสสิกที่สุดคดีหนึ่ง ของโลกเลยทีเดียว

มีหนังหลายเรื่องที่เอาเรื่องราวของ Jack The Ripper มาเป็นเค้าโครง อ้างถึง หรือแม้แต่เอาดัดแปลงเป็นเรื่องเป็นราว แน่นอนว่าทุกครั้งก็สร้างความน่าสนใจให้กับสาวก JTR จากที่ลองค้นดูในเน็ต ผมพบว่ามีการสร้างหนังหรือซีรี่ส์ที่เกี่ยวกับ JTR มากเกือบ ๓๐ เรื่องเลยทีเดียว มีทั้งดีทั้งห่วยปะปนไป ขนาดการ์ตูนเรื่องดัง โคนัน เจ้าหนูยอดนักสืบ ยังอุตส่าห์ เอาเรื่องของ JTR มาเป็นโครงเรื่องให้เจ้าหนูโคนันไขปริศนาเลย

จำได้ว่าครั้งหนึ่งนานมากแล้ว (๒๐ กว่าปี ก็คือสมัยผมเด็กๆ นั่นแหละ) ฟรีทีวีช่องหนึ่งเคยนำเอาซี่รี่ส์เรื่อง Jack the Ripper มาฉายตอนเย็นๆ ผมจำไม่ได้หรอกว่าใครเล่น อาจจะเป็นซีรี่ส์เมื่อปี ๑๙๘๘ นำแสดงโดย ไมเคิล เคน (รึเปล่า?) แต่จำได้แม่นว่าผมติดหนับเลย นั่นคือครั้งแรกที่ผมจดจำชื่อ ของแจ๊คจอมเชือดได้ติดหูติดตา

หนังเรื่องล่าสุดเกี่ยวกับ JTR ที่ค่อนข้างโด่งดังเห็นจะเป็น From Hell ในปี ๒๐๐๑ ที่ว่าโด่งดังคงเป็นเพราะเป็นหนังฮฮลลิวู้ดที่ใช้ทีมงานค่อนข้างใหญ่ นำแสดงโดยดาราแม่เหล็ก อย่าง จอห์นนี่ เดปป์ และ ฮีเธอร์ เกรแฮม แม้จะมีหลายเสียงวิจารณ์ว่าบิดเบือนข้อเท็จจริงไปบ้าง แต่ในแง่ของความบันเทิงแล้ว หนังเรื่องนี้ก็ทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมเลยทีเดียว

From Hell เป็นผลงานการกำกับของสองพี่น้อง อัลเบิร์ต และ อัลเลน ฮิวจ์ส ดัดแปลงจากนิยายสยองขวัญแนวสืบสวนของ อลัน มัวร์ ว่ากันตรงๆ From Hell ไม่ได้พยายามที่จะไขคดีปริศนานี้ หากแต่นำเสนอทฤษฎีตามความเชื่อของเจ้าของบทประพันธ์ว่าใครกันแน่คือ แจ๊ค มีการสร้างตัวละครเพื่อดำเนินเรื่องอย่างน่าติดตาม สร้างปมประเด็นต่างๆ เพื่อตอบโจทย์ที่ผู้คนสงสัยมานาน สรุปแล้ว From Hell ก็คือนิยายสืบสวนเรื่องหนึ่งที่อ้างอิงจากเรื่องจริงในประวัติศาสตร์ ทำนองเดียวกับ Da Vinci Code แต่อาจจะไม่เกิดเป็นประเด็นขัดแย้งที่รุนแรงเท่า และทั้งในตัวนิยายและหนังเองก็ให้บทสรุปที่ชัดเจนว่าใครคือ แจ๊ค ส่วนที่เหลือก็คือการบ้านที่ผู้ชมจะต้องไปขบคิดและตัดสินใจเอาเองว่าจะเชื่อหรือไม่

ในความเป็นจริงนั้น คำถามที่ว่าใครคือ แจ๊คจอมเชือด มีคำตอบมากมายหลายทฤษฎี บ้างก็ว่าเป็นพ่อค้าเนื้อ เป็นชาวยิวที่วิปริต เป็นนายแพทย์ผู้บ้าคลั่ง บางทฤษฎีถึงกับว่าเขาเป็นราชนิกูลระดับสูง ซึ่งตีความได้ว่าอาจหมายถึงเจ้าชายอัลเบิร์ต วิคตอร์ หลานคนโปรดของควีนวิคตอเรีย มีบันทึกไว้ว่าพระองค์โปรดปรานการเที่ยวโสเภณีและอาจติดโรคมาจากการนี้

เดปป์ กับอีกหนึ่งบทบาทที่โคตรเซอร์และโทรม

สารวัตรแอ๊บเบอร์ไลน์ (เดปป์) นักสืบซึมเศร้าที่เพิ่งสูญเสียภรรยาและลูก วันๆ เอาแต่สูบฝิ่นแก้เซ็งต้องเข้ามาไขคดีที่กำลังสร้างความตื่นตระหนกไปทั่วกรุงลอนดอน หนังสร้างจินตนาการให้แอ๊บเลอร์ไลน์มีลางสังหรณ์พิเศษถึงคดีนี้ ซึ่งแท้จริงแล้วเราอาจเดาได้ว่าแท้จริงมันก็คือภาพหลอนจากพิษของฝิ่นที่เขาสูบจนติดงอมแงม ศพแรกที่เขาพบก็สร้างความสะเทือนขวัญไม่น้อย โสเภณีข้างถนนถูกฆ่าด้วยการเชือดคอ จ้วงแทงไม่ยั้ง แถมยังถูกชำแหละ โดยเฉพาะช่วงล่างของศพที่ถูกเฉือนเสียเละเทะ ขนาดที่แพทย์ชันสูตรต้องอ้วกแตก จากนั้นศพที่สอง ที่สาม ก็ตามมาติดๆ

เกรแฮม ในบทโสเภณีข้างถนน … คุณว่าเธอสวยไหมล่ะ

แมรี่ เคลลี่ (เกรแฮม) รับบทโสเภณีสาวสวย เธอสวยเสียจนไม่น่าเชื่อว่าจะมาเป็นโสเภณี ผมว่าทีมงานคัดเลือกนักแสดงพลาดอย่างแรงที่เลือก เกรแฮม มารับบทนี้ แถมในหนังก็มีเธอคนเดียวที่ไม่เคยรับแขก เข้าทำนองนางเอกผู้แสนดี เธอเข้ามาพัวพันกับคดีนี้เพราะเหยื่อรายก่อนๆ เป็นเพื่อนของเธอทั้งสิ้น และตอนท้ายเรื่องคนดูต้องนั่งลุ้นแทบตายว่าตกลงเธอจะกลายเป็นหนึ่งในเหยื่อของแจ๊ครึไม่ ขอบอกว่าสยองได้ใจ

แม้หนังจะระบุชัดเจนว่าใครคือแจ๊ค แต่ผมชอบตรงที่เขาไม่ได้บอกโต้งๆ ว่าเกี่ยวข้องกับราชนิกูลพระองค์ใด ที่จริงก็บอกล่ะนะ แต่หนังก็ฉลาดพอที่จะบอกเป็นนัยให้คนดูรู้และเข้าใจ อย่างเช่นฉากหนึ่งที่มีการสนทนาของนายแพทย์กับสตรีสูงศักดิ์ผู้หนึ่งที่ไม่ได้บอกว่าเธอเป็นใคร แต่นายแพทย์คู่สนทนาใช้คำราชาศัพท์ หรือฉากที่ แอ๊บเบอร์ไลน์ พา เคลลี่ ไปดูภาพเขียนในพิพิธภัณฑ์ ก่อนที่กล้องจะซูมไปที่คำบรรยายใต้รูป พร้อมแพนไปที่คนในภาพ ซึ่งก็คือสตรีผู้สูงศักดิ์ที่กล่าวมาข้างต้น นอกจากนี้ยังมีการโยงเอากลุ่มฟรีเมสัน (Freemason) องค์กรลับที่ทรงอิทธิพลในยุคนั้น ประกอบไปด้วยผู้รู้ นักปราชญ์ นักคิดหัวก้าวหน้า เอามาผูกเข้ากับคดีของแจ๊คได้อย่างน่าสนใจ และยังช่วยตอกย้ำคำเฉลยในตอนท้ายเรื่องให้น่าเชื่อถือยิ่งขึ้น

From Hell มาจากคำลงท้ายของจดหมายที่แจ๊คเขียนถึงตำรวจทำนองเย้ยหยัน เนื้อความในจดหมายเล่าว่าเขาชื่นชมและพิสมัยการฆาตกรรมอย่างไรบ้าง จดหมายฉบับนั้นเขียนด้วยหมึกสีแดง ซึ่งแจ๊คเล่าว่าจริงๆ แล้วเขาสะสมเลือดของเหยื่อเอาไว้ โดยหวังจะเอามาใช้แทนหมึกเขียนจดหมาย แต่มันดันข้นเสียจนใช้เขียนไม่ได้ เลยต้องใช้หมึกสีแดงแทน แถมยังส่งชิ้นส่วนบางชิ้นของเหยื่อมาเป็นของที่ระลึกให้อีกด้วย…เล่นเอาอึ้งกันไปทั้งกรม

ผมคงไม่เฉลยว่าใครคือแจ๊คจอมเชือด หากสนใจคงต้องไปตามหาดูกันเอง แต่ขอบอกว่าอย่าไปเชื่อหนังมากนัก From Hell เป็นเรื่องหนึ่งที่นำเสนอหนึ่งในหลายทฤษฎีที่ว่าใครคือ แจ๊ค ทั้งที่ความจริงนั้นยังไม่มีข้อสรุปที่ชี้ชัดว่าเขาคือใครกันแน่ ดูเอาสนุกเถิดครับ ผมให้ 3 ดาวครึ่งเลยล่ะ

ป.ล. ไว้ถ้ามีเวลาจะเขียนสรุปถึง Jack the Ripper จากข้อมูลทั้งหมดที่มีครับ

Joachim Kroll : ฆาตกรกินศพ!

ฆาตกรจำพวกที่ฆ่าแล้วกลืนกินเหยื่อของตัวเองล้วนมีเหตุจูงใจที่ต่างกันออกไป อย่างเช่น ฮันนิบาล เล็คเตอร์ จากภาพยนตร์ Silence of the Lamps เขา มีความรู้สึกเป็นสุขเมื่อได้นำส่วนหนึ่งของเหยื่อเข้ามารวมเป็นส่วนหนึ่งของเขา (ด้วยการกิน) เพราะในวัยเด็กน้องสาวของเขาถูกทหารหิวโซกลุ่มหนึ่งกินเพื่อประทังชีวิต ! (ติดตามได้จากภาพยนตร์เรื่อง Hannibal Rising) ดังนั้นการแก้แค้นให้น้องสาวหลังจากฆ่าทหารเหล่านั้นเสร็จเขาก็กินแม่งซะเลย เพื่อให้น้องกลับมาอยู่กับขาอีกครั้งหนึ่ง หรืออย่างกรณีของ ซีอุย ที่ฆ่าเด็กเล็กๆ ก่อนจะคว้านท้องเอาเครื่องในมากิน นั่นเพราะเขาเชื่อว่าจะทำให้เขาแข็งแรง มีกำลัง ..แต่สำหรับฆาตกรรายนี้ ไม่ใช่

Joachim Kroll (๑๙๓๓-๑๙๙๑)

โจอาชิม โครลล์ เกิดเมื่อปี ๑๙๓๓ ที่ซีเลเซียเหนือ ประเทศเยอรมัน ติดกับชายแดนโปแลนด์ ดูผิวเผินแล้วเขาเป็นเพียงชายวัยกลางคนที่ท่าทางใจดี ไม่มีพิษมีภัย แต่ข้างในลึกๆ แล้วนั้นกลับเป็นคนละเรื่องกับภาพลักษณ์ภายนอก

โครลล์ในวัยเด็กค่อนข้างจะอ่อนแอ ผลการเรียนย่ำแย่ จากการทดสอบไอคิวเขามีไอคิวเพียง ๗๖ เท่านั้น เหยื่อรายแรก (เท่าที่เขาพอจะนึกออก) เกิดขึ้นในปี ๑๙๕๕ เอิร์มการ์ด สเติร์ล หญิงสาววัย ๑๙ ถูกฆ่าทิ้งไว้ในโรงนาแห่งหนึ่ง และจากการชันสูตรพบว่าเธอถูกข่มขืน แต่นั่นเกิดขึ้นหลังจากเธอเสียชีวิตแล้ว เหยื่อรายถัดมาของเขา (เท่าที่เขาพอจะนึกออกอีกนั่นแหละ) เกิดขึ้นหลังจากนั้นถึง ๔ ปี คาร์ร่า ฟรีดา วัย ๒๔ ถูกฆ่าแล้วทิ้งศพไว้ใกล้กับแม่น้ำไรน์ หลังจากรายของคาร์ร่าแล้ว เหยื่อของเขาก็เริ่มอายุน้อยลงๆ

โครลล์ ขณะถูกนำตัวขึ้นศาล ถัดมาคือภาพขณะที่ โครลล์ ในมาดที่ดูสุภาพกำลังคุยกับทนาย

กรกฎาคม ๑๙๕๙ มานูเอลา น็อดต์ วัย ๑๖ ถูกพบเป็นศพอยู่ในสวนสาธารณะเอสเซน และมีร่องรอยถูกข่มขืนหลังจากที่เธอเสียชีวิตแล้วเช่นกัน แต่รายนี้ต่างจากรายอื่น ตรงที่เนื้อบริเวณต้นขาของเธอถูกเฉือนออกไป  จากนั้นมาก็มีการพบเหยื่อที่ถูกฆ่า ข่มขืน และถูกเฉือนเนื้ออกไปอีกหลายราย สร้างความหวาดผวาให้กับประชาชนในแคว้นรูห์เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะบรรดาเด็กผู้หญิง ทำให้บรรดาผู้ปกครองต้องคอยระแวดระวังลูกหลานของตัวเองกันยกใหญ่

ช่วงปี ๑๙๕๙-๑๙๗๐ โครลล์ จัดการเหยื่อไปกว่า ๑๐ ราย (เท่าที่มีหลักฐานบันทึกไว้) โดยมีอายุระหว่าง ๕-๑๓ ปี แต่คราวนี้เหยื่อบางรายไม่ได้ถูกเฉือนเนื้อออกไปด้วย แต่จากหลักฐานในที่เกิดเหตุ ตำรวจเชื่อว่าน่าจะเป็นผลงานของฆาตกรรายเดียวกัน

สภาพครัวในห้องพักของเขา เตาที่เห็นคือสถานที่ประกอบอาหารด้วยเนื้อสดๆ ของเหยื่อ

ปี ๑๙๗๖ ในดุ๊ยสบวร์ก ผู้ปกครองของ แมเรียน เคตเตอร์ เด็กหญิงวัย ๔ ขวบ เข้าแจ้งความว่าลูกสาวของเธอหายตัวไป คราวนี้ตำรวจทำการค้นอย่าละเอียด โดยเคาะค้นบ้านทีละหลัง อพาร์ทเมนท์ หอพักทุกแห่ง ทุกห้อง จนมาถึงอพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่ง เจ้าของอพาร์ทเมนท์เล่าให้ตำรวจฟังว่า มีผู้เช่ารายหนึ่งมาแจ้งว่าส้วมที่ชั้นบนนั้นตัน ใช้งานไม่ได้ พอถามกลับไปว่าแล้วอะไรมันอุดอยู่ล่ะ ไอ้หมอนั่นตอบกลับมาหน้าตาเฉยว่า “ไส้” เจ้าของเลยแจ้นมาแจ้งตำรวจ พอทีมตำรวจบุกเข้าค้นห้องพักที่ว่านั่น ก็พบกับผู้เช่นรายนั่นซึ่งก็คือ โครลล์

ทันทีที่เข้าไปในห้องพัก ตำรวจก็รู้ทันทีว่าพวกเขาพบฆาตกรโรคจิตที่ค้นหามานานกว่าสิบปีเข้าให้แล้ว เพราะในครัวพวกเขาพบว่ามีมือของเด็กถูกต้มรวมกับแครอทและมันฝรั่งอยู่! และในตู้เย็นก็ยังพบถุงพลาสติกห่อชิ้นเนื้อซึ่งก็น่าจะเป็นเนื้อมนุษย์ ส่วนท่อที่ตันนั้น ตำรวจสำรวจแล้วพบว่าในนั้นมีชิ้นส่วนของมนุษย์อยู่จริงๆ!

คดีของโครลล์ดังมาก จนมีคนเอามาเขียนเป็นหนังสือขายดิบขายดี

โครลล์ ไม่ได้ขัดขืนการจับกุมเลย เขาถูกจับในข้อหาฆาตกรรม ระหว่างถูกคุมตัว เขาก็ไม่ได้มีท่าทีวิตกกังวล เขาเชื่อว่าตำรวจเพียงจะนำตัวเขาไปรักษา แล้วเขาก็จะกลับมาใช้ชีวิตในสังคมตามปกติได้เหมือนเดิม

จากการวินิจฉัยของแพทย์พบว่า โครลล์ มีความผิดปกติทางด้านอารมณ์อย่างมาก เขามีความต้องการทางเพศสูง ในห้องของเขาเต็มไปด้วยเครื่องมืออุปกรณ์บำบัดความใคร่เพียบ มีตุ๊กตายางอยู่หลายตัว เขาเล่าว่าขณะที่เขาประกอบกิจกรรมกับตุ๊กตายาง เขาก็จะบีบคอตุ๊กตาไปด้วย เขามีปัญหาในการเข้าสังคม ไม่สามารถร่วมรักกับผู้หญิงที่รู้สึกตัวได้ ดังนั้นเขาจึงทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นหมดสติหรือไม่รู้สึกตัวเสียก่อนจึงจะข่มขืน แล้ววิธีการไหนจะง่ายและรวดเร็วไปกว่าการฆ่าล่ะ และที่เขาเลือกเหยื่อที่อายุน้อย ก็เพราะว่าสามารถจัดการได้ง่ายกว่านั่นเอง

ส่วนประเด็นการเฉือนเนื้อเหยื่อกลับไปกินนั้น เขาสารภาพว่าไม่ได้ทำทุกรายไป เขาจะเฉือนเฉพาะรายที่เขามั่นใจว่าเนื้อจะไม่เหนียว โดยจะนำกลับไปกินเป็นอาหารเพื่อจะได้ประหยัดเงินเท่านั้นเอง …

ตำรวจมั่นใจว่าเหยื่อของเขาต้องมีมากกว่านี้แน่นอน (ตอนที่สอบสวน ระบุได้ ๑๔ ราย) เพราะมีช่วงเวลาที่ขาดหายไปถึง ๔ ปี (๑๙๕๖-๑๙๕๙) ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเลิกล่าเหยื่อไปเฉยๆ และจากการวินิจฉัยของทีมแพทย์สรุปได้ว่า การกระทำของเขาเป็นผลมาจากความผิดปกติทางจิตล้วนๆ เพราะแม้จะถูกควบคุมตัว เขาก็ยังเชื่อว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดแผกไปจากที่คนทั่วไปเขาทำกันเลยซักนิด โครลล์ ตายเพราะอาการหัวใจวายในคุก เมื่อปี ๑๙๙๑

Charles Whitman : Texas Tower Sniper

ชาร์ลส์ โจเซฟ วิทแมน เขาไม่ใช่บุคคลสำคัญ ไม่ได้มีตำแหน่งใหญ่โตอะไร ไม่ใช่ดารา เขาเป็นเพียงชายหนุ่มวัยเบญจเพสธรรมดาคนหนึ่ง แต่แล้วในเช้าวันที่ ๑ สิงหาคม ๑๙๖๖ วิทแมน ก็ทำให้ชาวโลกได้รู้จักเขา

วิทแมน เกิดเมื่อวันที่ ๒๔ มิถุนายน ๑๙๔๑ ในครอบครัวอเมริกันชนธรรมดาสามัญในฟลอริดา ชีวิตวัยเด็กของเขาก็ไม่แตกต่างจากเด็กชายทั่วไป เรียนหนังสือ เข้าโบสถ์ เป็นลูกเสือ ชอบเบสบอล มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เขาชอบเป็นนักหนาก็คือ ปืน ตอนอายุ ๑๖ เขาได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์คว่ำ จนต้องนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่นาน

ปี ๑๙๕๙ วิทแมนเข้ารับราชการทหารเรือ และเข้าเรียนต่อด้านวิศวกรรมศาสตร์ ที่มหาวิทยาลัยเท็กซัส ในอีกสามปีถัดมา เขาก็แต่งงานกับ เคธี่ ไลส์เนอร์ เพื่อนักศึกษาด้วยกัน หลังแต่งงานไม่นานเขาก็กลับไปรับราชการทหารอีกครั้ง แต่ก็ถูกปลดออกในปี ๑๙๖๔ และหันมาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสเหมือนเดิม หลังจากนั้นเข้าทำงานที่กองทางด่วนประจำเท็กซัส ส่วนเคธี่เป็นครูสอนวิชาชีววิทยา

ในช่วงเวลานั้นอเมริกากำลังตกอยู่ในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำทั่วประเทศ วิทแมน ต้องคอยดูและแม่ที่เพิ่งแยกทางกับพ่อ แม้แม่ของเขาจะพยายามหาเลี้ยงตัวเองเพื่อที่จะไม่ต้องเป็นภาระของลูก แต่เขาก็มักจะไปเยี่ยมแม่เสมอที่มีเวลา ส่วนพ่อของเขาก็มักจะโทรมาปรับทุกข์กับเขาเป็นประจำ รายได้ของเขามีค่อนข้างจำกัด เขาจึงต้องทำงานพิเศษเพิ่ม ช่วงนี้เขาเริ่มมีอาการเครียด ปวดศีรษะ นอนไม่หลับ และเริ่มโมโหง่าย จนบางครั้งก็มาระบายอารมณ์กับภรรยา

สมัยที่เขายังเด็ก พ่อของเขามักจะทุบตีแม่และตัวเขาบ่อย ๆ ด้วยพ่อเป็นคนที่โมโหร้ายและดื่มจัด วิทแมนจึงมีความหลังฝังใจกับการใช้ความรุนแรง ในช่วงที่ศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเท็กซัส เขาเคยเข้ารับการบำบัดจากจิตแพทย์ประจำมหาวิทยาลัย เนื่องจากเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเจ้าอารมณ์ ขี้หงุดหงิด  และบ่อยครั้งที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แต่หลังจากเข้าการบำบัดอยู่ระยะหนึ่ง เขาก็ยกเลิกนัดกับหมอและพยายามจัดการปัญหาด้วยตัวเอง

สภาพศพของ มากาแร็ต แม่ของเขา และ เคธี่ ภรรยา
(ภาพจาก https://murderpedia.org/male.W/w/whitman-charles-victims.htm)

คืนวันที่ ๓๑ กรกฎาคม ๑๙๖๖ วิทแมน เขียนจดหมายระบายความคับแค้นใจในหลาย ๆ เรื่อง เขากล่าวโทษตัวเรื่องเรื่องที่ทำร้ายภรรยาและอารมณ์โกรธของเขาที่ระงับไม่ค่อยอยู่ รวมถึงการพยายามฆ่าตัวตาย และยังพล่ามถึงชีวิตอันไร้ค่าของเขาอีกด้วย

เที่ยงคืน วิทแมน เดินทางไปยังบ้านแม่ของเขาและทุบตีเธอและใช้มีดแทงเธอจนขาดใจตาย ก่อนจะย้อนกลับมาที่บ้านและทำเช่นเดียวกันกับภรรยา จากนั้นเขาก็พิมพ์จดหมายบรรยายความในใจขึ้นมาอีกหนึ่งฉบับ จากนั้น วิทแมน ก็หอบเขาปืนที่เขาเก็บสะสมไว้เมื่อครั้งยังเป็นทหารขนขึ้นรถ ระหว่างทางเขายังแวะซื้อเพิ่มอีกหลายกระบอก แล้วมุ่งหน้าไปยังมหาวิทยาลัยเท็กซัส เขามุ่งตรงไปยังหอนาฬิกาประจำมหาวิทยาลัย ก่อนจะเริ่มเหนี่ยวสังหารเหยื่อรายแรก !

วิทแมน พบกับ เอ็ดน่า ทาวน์สลี่ย์ พนักงานของมหาวิทยาลัยที่ชั้นที่ ๓๐ ของหอนาฬิกา เขาทุบเธอด้วยด้ามปืนจนเสียชีวิต จากนั้นก็เริ่มส่องปืนมายังเบื้องล่าง มาร์ค เกเบอร์ เด็กหนุ่มที่บังเอิญอยู่แถวหอนาฬิกาพร้อมกับครอบครัวพอดี ถูกกระสุนปืนเข้าอย่างจังและล้มลงสิ้นใจแทบจะในทันที ไม่เพียงเท่านั้น แม่ของเกเบอร์ก็โดนยิงเข้าด้วย เธอไม่เสียชีวิตแต่ก็บาดเจ็บสาหัส วิทแมน เริ่มเล็งลงมาจากหอนาฬิกาและเลือกเหยื่อตามแต่ใจต้องการ โดยที่เขาไม่ได้รู้จักกับเหยื่อหรือมีความแค้นอะไร เขาฆ่าเพื่ออะไร ไม่มีใครรู้

เหยื่อรายถัดมาคือว่าที่คุณแม่ แคลร์ วิลสัน เธอถูกยิงเข้าที่ท้องก่อนจะล้มลง โทมัส เอ็คแมน นักศึกษาหนุ่มวิ่งเข้ามาประคองเธอก่อนจะถูกยิงเสียชีวิตเป็นรายถัดมา วิลสัน รอดตาย แต่ลูกในท้องของเธอเสียชีวิต

เกือบครึ่งชั่วโมงจากนั้น วิทแมน ยังคงสาดกระสุนในผู้คนอย่างเมามัน ท่ามกลางความโกลาหลไปทั้งมหาวิทยาลัย มีผู้เสียชีวิต ๙ ราย บาดเจ็บอีกนับสิบ ตำรวจพยายามเข้าระงับเหตุ โดยนำเฮลิคอปเตอร์แบขึ้นไปใกล้หอนาฬิกา แต่ก็ถูก วิทแมน สาดกระสุนใส่จนต้องล่าถอย ในที่สุดทีมตำรวจก็ตัดสินใจบุกขึ้นบนหอนาฬิกาเพื่อเข้าประชิดตัว

กว่าสองชั่วโมงระทึกใจ สุดท้าย ชาร์ลส์ วิทแมน ถูกตำรวจวิสามัญบนหอนาฬิกานั่นเอง ข้อมูลบางแหล่งสรุปว่ามีผู้เสียชีวิตทั้งหมด ๑๕ ราย แต่บางแหล่งก็อ้างว่ามีถึง ๑๙ ราย ส่วนจำนวนผู้บาดเจ็บมีถึง ๓๑ คน

 
บรรดาสรรพอาวุธที่ วิทแมน ขนขึ้นไปหนหอนาฬิกา ถัดมาเป็นสภาพเหยื่อที่ถูกนำส่งโรงพยาบาล ซึ่งบางรายก็สิ้นใจเสียก่อน

ชื่อของ วิทแมน กลายเป็นสัญลักษณ์ของความบ้างคลั่งอย่างไร้เหตุผล การระทำของเขาก่อให้เกิดผลกระทบตามมาอย่างมากมาย เหตุการณ์การสังหารหมู่ในสหรัฐแทบทุกครั้งมักจะถูกนำมาโยงถึงเหตุการณ์ในเท็กซัสครั้งนี้ อย่างเช่นกรณีที่มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียเทค นักศึกษาชาวเกาหลีสาดกระสุนใส่เพื่อนๆ จนเสียชีวิตไปถึง ๓๒ ศพ ผู้เชี่ยวชาญทางอาชญวิทยาเชื่อว่า ฆาตกรเหล่านี้มีความผิดปกติทางด้านจิตใจ มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ ประกอบกับปัญหาส่วนตัว ความเครียด การแข่งขันในสังคม ประกอบกับความรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า และต้องการแสดงอำนาจเหนือผู้อื่น

แต่ในกรณีของ วิทแมน เขาน่าสงสารยิ่งกว่านั้น เมื่อแพทย์ทำการชันสูตรศพของเขา พบว่าที่สมองมีเนื้องอกขนาดใหญ่กดทับประสาทในส่วนของการควบคุมอารมณ์ นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มธรรมดาๆ คนหนึ่งต้องก่อเหตุชวนช็อค และต้องจบชีวิตอย่างน่าเวทนา