เราตัดสินใจจากข้อมูลหรือผลประโยชน์?

หยิบหนังเก่ามาปัดฝุ่นดู “The Sum of All Fears” สร้างจากนวนิยายแนวสืบสวนชั้นเยี่ยมของ ทอม แคลนซี เป็นซีรี่ส์ที่ขายดิบขายดีจนถูกนำมาสร้างเป็นหนังกวาดเงินไปหลายร้อยล้าน ถ้าเป็นคอหนังและนิยายคงจะรู้จัก “แจ๊ค ไรอัน” ตัวละครเอกของเรื่องดี

ไรอัน เป็น CIA สมองเพชร หน้าที่ของเขาคือวิเคราะห์ข้อมูล เราจะไม่เห็นเขาวิ่งควงปืนไล่ยิงผู้ร้าย แต่เขาทำงานนั่งโต๊ะที่ใคร ๆ คิดว่าน่าเบื่อ งานน่าเบื่อนี่แหละที่เป็นตัวชี้เป็นชี้ตาย ความเห็นของเขาบางข้อจะกลายเป็นนโยบายของประเทศเมื่อประธานาธิบดีตัดสินใจ “เชื่อ”

ในภาคนี้ว่าด้วยความขัดแย้งที่เกิดจากความไม่เข้าใจกันระหว่างรัสเซียกับอเมริกา อันเกิดจากการวางแผนของพวกขวาจัดที่หมายจะเสี้ยมให้สองประเทศรบกัน เกิดระเบิดปริศนาขึ้นในบัลติมอร์ อเมริกาฟันธงว่าเป็นฝีมือรัสเซีย ฝ่ายรัสเซียก็ยืนยันว่าไม่ใช่แต่ก็ต้องเตรียมพร้อมรบ ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังตัดสินใจจะกดปุ่มปล่อยนิวเคลียร์ มีเพียง ไรอัน ที่รู้ข้อมูลที่ถูกต้อง คำถามก็คือเขาจะทำยังไงให้ผู้นำทั้งสองฟังเขา และที่สำคัญ “เชื่อ” ข้อมูลที่เขาให้

Top 5 My Movies: หนังเย็นๆ

อากาศเริ่มเย็นแล้วครับ เลยนึกถึงหนังที่ดูแล้วเย็น ไม่ใช่เย็นแบบสบายใจนะครับ หนังของผมต้องเย็นแบบสยองๆ มันถึงจะต้องรสนิยม

Let the Right One In (2009)
หนังเล็กๆ แต่โดนใจจากประเทศสวีเดน เล่าเรื่องของเด็กหนุ่มผู้โดดเดี่ยว กับเด็กสาวข้างห้องที่เพิ่งย้ายมาใหม่ เขาสนใจเธอตั้งแต่แรกพบ และเริ่มทำความรู้จัก แต่เธอก็มีบางอย่างที่เขาเข้าไม่ถึงและเป็นสิ่งลี้ลับที่เขาเองไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวเลยจริงๆ พับผ่า

หนาวกายนั้นอาจไม่เท่าหนาวใจ เด็กหนุ่มวัยฮอร์โมนกระฉูดกับความเปลี่ยวเหงา วัยแตกหนุ่มที่เริ่มมองหาเพศตรงข้าม โชคร้ายที่เด็กสาวที่สนใจกลับไม่ใช่คนปกติ แต่เป็นแวมไพร์ หนังถ่ายทอดอารมณ์เปลี่ยวเหงาตามสไตล์หนังยุโรป ไม่โฉ่งฉ่าง นิ่งๆ เงียบๆ ปล่อยให้ตัวละครบอกเล่าอารมณ์ผ่านการแสดง ที่ดูแล้วรู้สึกเย็นยะเยือกนี่ไม่ใช่หิมะในเรื่อง แต่เป็นอีสาวแวมไพร์นี่ตังหาก

Top 5 My Movies: หนังซอมบี้ (อีกที)

ต่อเนื่องจากคราวก่อนเรื่องหนังซอมบี้ แต่คราวนี้อาจจะไม่เน้นความสยองเท่าไหร่ โดยเฉพาะสองเรื่องท้ายที่เน้นฮามากกว่า ใครสนใจตอนแรกกลับไปอ่านได้ที่นี่ หนังซอมบี้ ตอนแรก

World War Z (2013)
หนังซอมบี้เรื่องล่าสุดที่ผมว่าเข้าท่าไม่หยอก นอกเหนือจากปัญหาการติดเชื้อที่เป็นปมพื้นฐานของหนังแนวนี้แล้ว เรื่องนี้ยังพยายามสอดแทรกประเด็นรองเอาไว้อย่างเต็มเอียด ทั้งสิทธิมนุษยชน การเมือง ความเหลื่อมล้ำทางเชื้อชาติ แม้จะดูว่าหนังยัดเยียดบางสิ่งบางอย่างมากไปสักหน่อย แต่ถ้าไม่คิดมากเหมือนผมก็ดูเอาสนุกได้เหมือนกัน

Top 5 My Movies: หนังซอมบี้

ซอมบี้ เป็นหนึ่งในพล็อตยอดนิยมของคนทำหนัง ไม่รู้แม่งจะระบาดอะไรนักหนา ไล่แดกชาวบ้านกันไปทั่ว ไม่เบื่อกันมั่งรึไง แต่ก็มีอยู่เหมือนกันที่สรรค์สร้างหาพล็อตรองหรือมุกใหม่ๆ มาระดมใส่เพื่อไม่ให้เป็นแค่หนังผีดิบเดินแดกคนอื่น

1. 28 Days Later (2002)

ผลงานการกำกับของ Danny Boyle ที่ใช้กล้องวิดีโอคาเมร่าถ่ายทำทั้งเรื่อง ความสะใจจึงออกมาทางภาพที่สั่นไหวสมจริง โดยเฉพาะตอนวิ่งหนีซอมบี้นรกแตกทั้งหลาย ภาพที่สร้างความตะลึงให้คนดูคือบรรยากาศกรุงลอนดอนที่เวิ้งว้างไม่มีคน  แดนนี่ บอยล์ ใช้การถ่ายทีละช็อตๆ เอาช่วงเวลาที่ถนนโล่งที่สุด แล้วค่อยมาประกอบกันด้วยเทคนิค CG การใช้กล้องวิดีโอจึงช่วยได้เยอะเพราะไม่ต้องเสียเวลาจัดแสง คือใช้แสงดิบๆ เลย ขืนใช้กล้องฟิล์มก็เสียเวลาจัดแสงไปครึ่งวัน

ถังไป่หู่ vs เชคสเปียร์ … ไม่เหมือนก็คล้ายล่ะวะ

เดี๋ยวนี้หาพล็อตหนังแปลกๆ ยากขึ้นทุกที จะคิดพล็อตอะไรก็มักจะมีคนเคยทำมาก่อนแล้วทั้งนั้น ไม่เหมือนก็คล้าย เขาถึงว่าเดี๋ยวนี้โลกเราไม่มีอะไรใหม่แล้ว ทุกอย่างเกิดจากความคิดเก่าทั้งสิ้น นี่ว่ามานี้เพราะดันปิ๊งแว้บขึ้นมาเมื่อดูหนังตลกของ โจวซิงฉือ แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้คิดว่า ช่างเหมือนกับหนังฮอลลิวู้ดซะจริง

ผมไม่บอกว่าใครลอกใครนะครับ มันเป็นความรู้สึกผมเองที่คิดว่าเหมือนกันจริงๆ เริ่มจากหนังของเฮียโจวก่อนเลยคือ “ถังไปหู่ ใหญ่ไม่ต้องประกาศ” หนังเรื่องนี้ออกฉายปี ๑๙๙๓ เห็นชื่อโจวซิงฉือก็รู้เลยว่าฮาขี้แตกแน่นอน เป็นเรื่องราวของ ถังไปหู่ บัณฑิตมีชื่อในสมัยราชวงศ์หมิง ถังไป่หู่เป็นนักปราชญ์ เจ้าบทเจ้ากลอน เขียนหนังสือสวย วาดรูปเก่ง คาแร็คเตอร์ของตัวจริงนี้ยังอยู่ในหนังครบถ้วน แต่ที่เพิ่มมาคือมุกตลกบ้าๆ บอๆ ตามสไตล์โจวซิงฉือ ที่ผูกเรื่องให้ไป่หู่ปลอมตัวเข้าไปบ้านสกุลหัวเพื่อจีบสาวใช้สุดสวย ซิวเชียง (นำแสดงโดย กงลี่) มีโชว์วรยุทธ์พอหอมปากหอมคอแต่ที่ใส่ไม่ยั้งคือมุกฮา

The Interpreter สันติภาพที่สะกดกันคนละภาษา

ท่ามกลางความขัดแย้งที่หลายฝ่ายพยายามหาหนทางแก้ปัญหา ทำให้ผมอดนึกถึงหนังเรื่องนี้ไม่ได้ แม้จะไม่เกี่ยวข้องกันโดยตรง แต่มันก็ว่าด้วยหนทางที่จะนำไปสู่สันติภาพที่บังเอิญว่าดันมองในมุมที่ต่างกัน

The Interpreter ออกฉายเมื่อปี ๒๐๐๕ แปลตรงตัวว่า ล่าม หรือนักแปลภาษา เป็นเรื่องราวของ ซิลเวีย ล่ามคนสวยประจำ UN ที่บังเอิญไปได้ยินการสนทนาถึงการลอบสังหารประธานาธิบดีซูวานี่ แห่งประเทศโมโตโบ ที่กำลังจะเดินทางมากล่าวสุนทรพจน์ที่สำนักงาน UN ในสหรัฐ ทำเอาเดือดร้อนกันทั้งบางในการหาต้นตอของการลอบสังหารเพื่อป้องกันไม่ให้ “คนที่ไม่ค่อยมีใครปลื้ม” มาตายบนแผ่นดินอเมริกา ปัญหาอยู่ที่ว่าเจ้าหน้าที่บางคนคิดว่าเธอกุเรื่องขึ้น แต่เมื่อสืบลึกเข้าไปก็พบว่าเธอมีความเชื่อมโยงบางอย่างกับผู้นำโมโตโบคนนี้

หนังอุปโลกน์ประเทศสมมุติอย่าง โมโตโบ ขึ้นมาว่าประเทศนี้กำลังประสบหายนะจากสงครามล้างเผ่าพันธุ์ โดยผู้นำอย่าง ซูวานี่ หนังเล่าพื้นเพว่าเดิมทีเขาคือวีรบุรุษของชาติ แต่แล้วเมื่อขึ้นสู่จุดสูงสุดก็ไม่พ้นวังวนเดิมๆ คือกลายเป็นนักการเมืองขี้ฉ้อ กอบโกยผลประโยชน์ สังหารฝ่ายตรงข้าม และฆ่าล้างบางใครก็ตามที่เห็นต่าง … ขอย้ำว่าเป็นประเทศสมมุตินะครับ ไม่เกี่ยวกับใครทั้งสิ้น