เกือบทุกตอนในสามก๊ก สอนเราเรื่องศิลปะการปกครอง การอยู่ร่วมกัน และการทำงานเป็นทีม ด้วยเนื้อเรื่องที่วนเวียนอยู่กับการทำสงครามซึ่งต้องใช้คนจำนวนมาก การปกครองและการทำงานจึงเป็นบทเรียนที่เราน่าจะนำมาศึกษา ทำไมนายบางคนจึงได้ลูกน้องดี ยอมตายถวายหัว ขณะที่นายบางคนต้องตายอย่างเดียวดาย
ลองหยิบยกตัวอย่างนายที่คนอ่านหลายคนตราหน้าว่าเป็นตัวร้ายอย่าง โจโฉ แม้จะถูกวางเป็นผู้ร้าย แต่ศิลปะการใช้คนของบิ๊กโจนับว่าเหนือคน ย้อนกลับไปตอนที่ยังเป็นแค่หนึ่งในทีมของบิ๊กอ้วน อ้วนเสี้ยว เมื่อครั้งระดมพลสิบแปดหัวเมืองหวังจะโค่นตั๋งโต๊ะ แต่ละหัวเมืองหวังจะกอบโกยผลงานและผลประโยชน์มากกว่าจะอุทิศตนเพื่อบ้านเมือง แน่นอนว่าโจโฉมองทะลุ
คนเก่งที่โจโฉหมายตาคือสามพี่น้อง เล่าปี กวนอู เตียวหุย ทัพพันธมิตรสิบแปดหัวเมืองตั้งยันกับทัพตั๋งโต๊ะนำโดยทหารเอก ฮัวหยง ทหารเก่ง ๆ ที่ส่งออกไปรบตายห่าเรียบ แต่ทหารโนเนมในตอนนั้นอย่าง กวนอู ออกไปเชือดฮัวหยงโดยที่สุรายังคงอุ่นอยู่ เสียหน้ากันหมดทั้งกองทัพสิทีนี้ อ้วนเสี้ยวจึงต้องชื่นชมอย่างเสียไม่ได้ แล้วเอ่ยปากจะยกเสบียงให้เป็นรางวัล
เล่าปี่รอแล้วรอเล่า ทหารในสังกัดก็อดข้าวท้องกิ่วเพราะเสบียงที่หัวหน้าสัญญาว่าจะให้ยังไม่มาเสียที เหตุเพราะ อ้วนสุด กั๊กเอาไว้ซึ่งเชื่อว่าอ้วนเสี้ยวมีหรือจะไม่รู้ กวนอู เตียวหุย เดือดจัด ยุพี่ใหญ่ให้ตีจาก “นายห่วย ๆ ไร้สัจจะ อยู่ด้วยก็ไม่เจริญ” ขณะที่กำลังตัดสินใจนั้น โจโฉก็ขนเสบียงชุดใหญ่มาส่งให้
เสบียงที่มาส่งไม่ใช่ของรางวัลจากอ้วนเสี้ยว แต่เป็นเสบียงของโจโฉ เขาอ้างว่ารู้ข่าวแล้วว่าอ้วนเสี้ยวเบี้ยว จึงเอาเสบียงของตนมามอบให้เล่าปี่แทน เสบียงเป็นยุทธปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการทำสงคราม โจโฉก็ใช่ว่าจะมีเหลือเฟือ แต่เขาใจใหญ่พอที่จะสละมันเพื่อซื้อใจสามพี่น้อง งานนี้อ้วนเสี้ยวจึงกลายเป็นผู้ร้ายในทันที เขาไร้ความสามารถในการควบคุมหน่วยงานในสังกัดให้ทำงานร่วมกันเพื่อบรรลุเป้าหมาย สิบแปดหัวเมืองมีทหารเป็นแสน แต่กลับพ่ายทัพตั๋งโต๊ะที่มีทหารน้อยกว่ามาก สาเหตุใหญ่เป็นเพราะการทำหน้าที่ที่ห่วยแตกและใจไม่ใหญ่ของอ้วนเสี้ยวนี่แหละ
แม้ว่าโจโฉจะกล่อมให้เล่าปี่มาอยู่ด้วยไม่สำเร็จ แต่การซื้อใจของโจโฉในครั้งนั้นทำให้เล่าปี่ประทับใจ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงเริ่มต้นแบบสวย ๆ เหตุการณ์เล็ก ๆ นี้แสดงให้เห็นถึงนิสัยของโจโฉที่ไม่คิดเล็กคิดน้อย เพื่องานใหญ่ เพื่อให้ได้คนเก่ง ๆ เพื่อรักษาคนดี ๆ เอาไว้ เท่าไหร่เท่ากัน ตรงข้ามกับอ้วนเสี้ยว หลังพ่ายศึก โจโฉก็กลายเป็นบิ๊กโจในเวลาต่อมาไม่นาน ส่วนอ้วนเสี้ยวเริ่มเข้าสู่ความตกต่ำ เพราะใคร ๆ ต่างรู้ไส้ในเขาหมดแล้วว่าดีแต่เปลือก