ว่ากันว่าความดีนั้นทำง่าย แต่ความเลวนั้นทำง่ายกว่า แถมบางครั้งยังทำไปโดยที่เราไม่รู้ตัวเสียด้วย
เริ่มเรื่องกันในศาลแขวงของเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง กำลังตัดสินคดีลวนลามทางเพศของครูเกตติ้ง ครูมัธยมหน้าตาหื่นกาม ที่มี เควิน โลแมกซ์ (คีอานู รีฟส์) รับเป็นทนายจำเลย เห็นๆ กันอยู่ว่าไอ้หื่นเกตติ้งมันผิดจริงแหงมๆ เควินแทบจะหมดทางสู้ แต่ด้วยไหวพริบอันสุดยอดเขาก็พลิกคดีกลับมาเป็นฝ่ายชนะ แม้ในใจลึกๆ จะรู้สึกผิดที่ช่วยให้คนผิดรอดตัว แต่จะให้ทำไงล่ะ คนมันต้องทำมาหากินนี่หว่า
ผลงานชนะคดีติดต่อกันแบบนี้ไปเข้าตาสำนักงานกฎหมายชื่อดังเข้าให้ เควินตัดสินใจเข้าไปลองงานที่ สนง.กฎหมายมิลตั้น ท่ามกลางการคัดค้านของมารดา ที่รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี แต่คนหนุ่มสมัยใหม่อย่างเควินกลับมองอนาคตที่รุ่งเรืองสำคัญกว่า เขาและแฟนสาว แมรี่ แอนน์ (ชาร์ลิซ เธอรอน) มุ่งหน้าเข้าเมืองทันที
แค่เคสแรกก็ไปได้สวยซะแล้ว เควินทำท่าว่าจะรุ่ง เขาเริ่มหลงใหลไปกับความโอ่อ่าศิวิไลซ์ของเมืองใหญ่ ตึกสูงระฟ้า บริษัทอันใหญ่โต ออฟฟิศหรูหรา และสาวสวย … เควินพบกับประธานบริษัท จอห์น มิลตั้น (อัล ปาชิโน) ที่ดูเหมือนว่าเขาจะเอ็นดูเควินเป็นพิเศษ! ชีวิตของเควินและแมรี่ แอนน์ ดูเหมือนจะไปได้สวย ทั้งคู่ย้ายเข้ามาอยู่ในอพาร์ทเมนท์หรู เงินก็ดีงานก็รุ่ง แต่เค้าลางของความน่ากลัวกำลังย่างกรายเข้ามา
เควินเริ่มมุงานมากขึ้น กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ เริ่มห่างเหินเมียสาว วันๆ หมกตัวอยู่กับมิลตั้นที่เป็นเสมือนพี่เลี้ยงของเขา มิลตั้นสอนเควินแทบทุกอย่างราวกับเป็นลูกของตัวเอง ในขณะที่เควินก็พยายามสุดฤทธิ์ที่จะพิสูจน์ตัวเองว่าเจ๋งแค่ไหน จนที่สุดก็ได้รับความไว้วางใจให้ทำคดีของ คัลเลน มหาเศรษฐีคนดังที่ตกเป็นผู้ต้องหาฆาตกรรมภรรยาตัวเอง
ทางด้านแมรี่ แอนน์ ที่แรกๆ ก็ดูจะแฮปปี้ดีอยู่หรอก แต่เธอยังปรับตัวกับสังคมใหม่ไม่ได้ เมืองใหม่ ชีวิตใหม่ เพื่อนใหม่ อีกทั้งเควินก็ไม่ได้เอาใจใส่เธอเหมือนเมื่อก่อน ทั้งคู่เริ่มมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง แล้วเควินก็ดันไปหลงเสน่ห์ คริสตาเบลล่าลูกสาวแสนสวยของมิลตั้น ขนาดที่เอาไปคิดว่ากำลังอึ๊บกะหล่อนทั้งที่กำลังฟัดเมียตัวเองอยู่แท้ๆ
หนังทำท่าจะเป็นเหมือนชีวิตยัปปี้หนุ่มที่บ้างาน มีปัญหาครอบครัว แต่แล้วก็เริ่มเปลี่ยนแนว โดยเริ่มเผยให้เห็นธาตุแท้ของมิลตั้น ที่เริ่มแสดงให้คนดูสัมผัสถึงความไม่ปรกติของเขา สัมผัสอันน่าสะพรึงกลัว อำนาจ การควบคุม คนดูเริ่มรู้สึกตัวแล้วว่ามิลตั้นไม่ใช่คน!
แมรี่ แอนน์ เริ่มล้มป่วย เควินตามแม่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนและมีโอกาสได้พบกับมิลตั้น ตัวแม่ทำสีหน้าแปลกจนคนดูจับได้ นางต้องมีความลับอะไรบางอย่างแน่นอน … เควินกับแมรี่ แอนน์ ทะเลาะกันรุนแรงขึ้น นางพยายามเตือนสติลูกชายให้เอาใจใส่เมียให้มาก ตอนนี้เธอห่วงใยลูกสะใภ้เป็นที่สุด ทั้งที่ก่อนหน้านั้นไม่ชอบขี้หน้ากัน
มิลตั้นเสนอให้เควินถอนตัวจากคดีซะเพื่อจะได้กลับไปดูแลแมรี่ แอนน์ แต่เควินปฏิเสธแทบจะทันที “ผมต้องการคดีนี้ ผมกลัวจะเกลียดเธอ ถ้าผมต้องทิ้งมันไป … เราจะต้องชนะคดีนี้ แล้วหลังจากนั้นผมจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อเธอ” เควินเลือกงานมากกว่าเมีย เพราะเขาคิดว่ามันเป็นเพียงการเรียกร้องความสนใจ และนั่นจะเป็นหอกที่ทิ่มตำเขาอย่างเจ็บแสบในตอนท้ายเรื่อง
มิลตั้นเริ่มเผยความชั่วร้ายออกมาเรื่อยๆ เขาควบคุมชะตากรรมของใครต่อใคร การเสียชีวิตอย่างกระทันหันของผู้บริหารระดับสูงของบริษัท รวมถึงอุบัติเหตุปริศนาต่อหน้าต่อตาเควิน อีกทั้งคัลเลน จำเลยที่เขาทำคดีที่เบื้องลึกในใจเขาก็รู้อยู่ว่าไอ้หมอนี่ผิดจริงๆ เหมือนกับต้นเรื่องเลย เขากำลังจะทำให้ไอ้เวรตะไลนี่พ้นผิดเหมือนที่ช่วยให้ไอ้ครูหื่นกามนั่นลอยนวล และเหนืออื่นใดเมื่อเขามาพบแมรี่ แอนน์ ในสภาพโทรมสุดขีด เธอถูกข่มขืนและได้แต่พร่ำว่ามิลตั้นเป็นคนทำ
เอาละสิ…มิลตั้นมันอยู่กะกูทั้งวันนี่หว่าแล้วมันแอบมาข่มขืนเมียกูเมื่อไหร่วะเนี่ย!? เควินเริ่มสัมผัสถึงความชั่วร้ายของมิลตั้นมาหลายครั้ง แต่เขาเชื่อเฉพาะสิ่งที่ตาเห็น เขาไม่เคยสัมผัสมันด้วยความรู้สึก ความตายรอบๆ ตัว การงานที่พุ่งพรวดจนผิดหูผิดตา คดีความที่เหมือนจะเอาชนะได้อย่างง่ายๆ และอาการป่วยของแมรี่ แอนน์ ล้วนเป็นฝีมือของมิลตั้นทั้งสิ้น
ที่โรงพยาบาล แมรี่ แอนน์ สติแตกไปแล้ว เธอเชือดคอตัวเองต่อหน้าเควิน (ฉากนี้สยองมาก เจาะคอกันจะๆ เลือดข้นๆ ทะลักออกมาจากรูแผล) เควินที่ไม่เหลืออะไรแล้วฟังคำสารภาพจากปากของแม่ถึงความจริงทั้งหมด … “มิลตั้นเป็นพ่อของแก เขาตามดูเราตลอด เราหนีเขาไม่พ้น!” (อันนี้ออกแนวน้ำเน่าละ)
การตายของเมียรักและความจริงที่รับรู้ทำเอาเควินคลั่ง เขาบุกไปยังรังของมิลตั้น … “ซาตาน … ก็ใช่นะ นั่นมันก็ชื่อนึงของฉันว่ะ” มิลตั้นตอบอย่างยียวนกวนตีน
ฉากจบที่มิลตั้นพ่นเป็นไดอาล็อกยาวเฟื้อยนั้นเป็นการเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด สีหน้าท่าทางของ อัล ทำได้ดีมาก ดูน่ากลัวและน่าเกรงขามไปพร้อมๆ กัน ฉากนี้ดูๆ ไปเหมือนกันกำลังดูละครเวทีเลย บิ๊กอัลเล่นเด่นอยู่คนเดียว โอเว่อร์แอ๊คติ้งเต็มที่ (จะมีก็เพียง คีอานู ที่ยังเล่นเป็นท่อนไม้ได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย) บทสนทนาก็เปิดเผยความจริงทั้งหมดว่าเขาคือใคร เควินเป็นลูกของเขา และเขาหวังจะให้เควินสืบทอดอำนาจและให้ผลิตทายาทรุ่นที่สาม โดยสั่งให้ฟันคริสตาเบลล่า น้องสาวของเขาเอง!
“ไอ้พระเจ้าน่ะเหรอ แม่งก็แก้ตัวเสมอแหละ ว่านั่นเป็นบททดสอบของมัน แม่งออกกฎงี่เง่าๆ ให้มนุษย์ …ดูได้แต่ห้ามจับ จับได้แต่ห้ามชิม กินได้แต่ห้ามกลืน … แล้วเวลาที่พวกแกทุกข์ร้อน แม่งหายหัวไปไหนเสียล่ะ พระเจ้าน่ะตื่นสาย แม่งสายเสมอกับความชั่ว …ต้องอย่างพ่อสิเควิน พ่อรักทุกคนเท่าเทียมกันไม่ต้องมาแบ่งว่าใครดีใครเลวด้วยเว้ย”
“…พ่อไม่เคยบังคับใครนะเว้ย แม้แต่กับแก พ่อให้ทางเลือกแกแล้ว … แล้วแกตอบว่าไงวะ …’ผมกลัวจะเกลียดเธอ ผมจะต้องชนะ หลังจากนั้นผมจะทุ่มเททั้งหมดเพื่อเธอ’ … เห็นมั้ย แกเลือกเองนะไอ้ลูกชาย”
ใช่แล้ว มิลตั้นจี้ใจดำเควินเข้าให้ มองในมุมของมิลตั้น เควินมันก็ไอ้คนเห็นแก่ตัวนั่นแหละ มันเลือกที่จะเอาอนาคตของตัวเองโดยไม่สนใจเมีย มันก็เหมือนๆกันหมดแหละ เป็นใครก็ต้องเลือกทางที่เอื้อประโยชน์ให้ตนเองก่อนทั้งนั้น ไอ้ที่จะเสียสละทำเพื่อคนอื่นน่ะมีจริงๆ หรือ … เอาล่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ เควินยอมจะอื๊บน้องตัวเองเพื่อผลิตรุ่นที่สามให้มิลตั้น แต่ทันใดนั้นส่วนที่ยังสำนึกด้านดีของเขาก็แสดงตัวขึ้น
“พ่อบอกว่าผมเลือกเองได้ใช่มั้ย…” เควินควักปืนขึ้นมาจ่อยิงกบาลปลิดชีพตัวเอง…เปรี้ยง! มิลตั้นกลายร่างด้วยความโกรธระคนผิดหวัง ไอ้ลูกเวรนี่เสือกฆ่าตัวตาย บรรลัยจริงๆ แล้วเปลวไฟแห่งความเกรี้ยวกราดเผาผลาญทุกสิ่ง
กล้องซูมมาที่มิลตั้น จู่ๆ ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นหน้าของเควิน ผมยาว ใบหน้าอิ่มเอม และมีปีก!? … แม่งกลายเป็นเทวดาไปเฉย … หลายคนอาจงงๆ ว่าทำไมวะ
อันที่จริงเจ้าแห่งนรก ซาตาน (Zatan) หรือ ลูซิเฟอร์ (Lucifer) เคยอยู่บนสวรรค์มาก่อน แถมเป็นเทวดารูปหล่ออยู่ใกล้ชิดพระเจ้าซะด้วย แต่ลูซิเฟอร์เป็นเทวดาที่ยังมีกิเลส หยิ่งผยอง เอาแต่ใจ นานวันเข้าก็เริ่มปีนเกลียวกับพระเจ้า ทั้งสองมีความเห็นไม่ลงรอยกัน ในที่สุดลูซิเฟอร์ก็ถูกพระเจ้าถีบตกลงมาจากสวรรค์ ในเมื่อเอาดีทางเทวดาไม่ได้ ลูซิเฟอร์ก็เลยขอเป็นใหญ่ในนรกแม่งซะเลย จากนั้นมามันก็เลยเป็นคู่อาฆาตและชอบลองดีกับพระเจ้าเสมอมา
หลายต่อหลายหนมันเกือบจะพ่ายแพ้แก่พระเจ้า แต่ด้วยความสัตย์ ผู้เขียนไม่ได้ฝักใฝ่ลัทธิซาตานแต่อย่างใด ถ้าไม่มีความชั่วแล้วจะมีความดีหรือ ถ้าไม่มีซาตาน งั้นพระเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไป ดังนั้นพระเจ้าจึงไม่กำจัดซาตานเพราะการมีอยู่ของมันหมายถึงการมีอยู่ของพระเจ้า!
ซานตานหลอกล่อให้มนุษย์เดินดินตกหลุมพรางด้วยเล่ห์กลต่างๆ บาปเจ็ดประการนั่นไง (ราคะ ตะกละ โลภะ เกียจคร้าน โทสะ อิจฉา โอหัง) โลภะหรือกิเลสนี่แหละบาปที่มันชอบที่สุด เพราะมนุษย์ตกอยู่ในห้วงแห่งกิเลสได้ง่ายเสมอ … ตัวเควินก็เช่นกัน เขาปล่อยให้กิเลสครอบงำจนขาดสติ ตัวละครในเรื่องล้วนมีบาปทั้งสิ้น เว้นแต่ว่าใครจะตาสว่างมองเห็นความจริงนั้นได้ไวก่อน
โศกนาฏกรรมนี้คงไม่เกิด หากแม้ว่าทุกคนหันมาพิจารณาดูตัวเองว่าเราเป็นใคร กำลังทำอะไร และทำเพื่ออะไร สำนึกถึงความ “พอเพียง” หากเราพอเป็นก็นับว่ามีชีวิตที่เป็นสุขแล้ว
