อาขยานล้านนา
อายุสิบปี๋ อาบน้ำบ่หนาว (อายุสิบปี อาบน้ำเย็นได้ ไม่หนาว)
อายุซาวปี๋ แอ่วสาวบ่ก้าย (อายุยี่สิบ จีบสาวไม่มีเบื่อ)
สามสิบปี๋ บ่หน่ายสงสาร (อายุสามสิบ วัยฉกรรจ์ไม่สนใจสิ่งใดนอกจากตัว)
สี่สิบปี๋ ยะก๋านเหมือนฟ้าผ่า (อายุสี่สิบ ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ตั้งตัว)
อายุห้าสิบปี๋ สาวด่าบ่เจ็บใจ๋ (อายุห้าสิบ โดนด่าก็ยังใจเย็น สุขุม)
หกสิบปี๋ ไอเหมือนฟานโขก (อายุหกสิบ เจ็บออดแอด ไอเสียงเหมือนกวางชนกัน ฟาน=กวาง)
เจ็ดสิบปี๋ บะโหกเต็มตัว (อายุเจ็ดสิบ ผิวตกกระ เป็นปุ่มเต็มตัว)
แปดสิบปี๋ ไค่หัวเหมือนไห้ (อายุแปดสิบ หัวเราะก็ดูเหมือนร้องไห้)
อายุเก้าสิบปี๋ ไข้ก็ต๋าย บ่ไข้ก็ต๋าย (อายุเก้าสิบ ร่อแร่ ป่วยไม่ป่วยก็เป็นตายเท่ากัน)
จะเอาอันใด ไปบ่ได้สักอย่าง (ถึงเวลาตายก็ไปแต่ตัว เอาอะไรไปไม่ได้)
บ่สัวะบ่วาง บ่หายหม่นเศร้า (หากยังไม่ละ ไม่ปล่อยวาง ก็ไม่มีสุข)
กำบ่าเก่า เล่าไว้มาเมิน (คนโบราณเขาสั่งสอนมาเยี่ยงนี้แล)