Elizabeth – Godfather … อำนาจของหญิงและชาย

 

มีภาพยนตร์อยู่สองเรื่องที่ผมคิดเสมอว่ามันช่างมีความคล้ายคลึงกันเหลือเกิน นั่นคือ Godfather และ Elezabeth ทั้งสองเรื่องว่าด้วยเรื่องของการก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดของอำนาจ ว่าจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง ในเรื่องแรกนั้นว่ากันถึงการแย่งชิงอำนาจของราชวงศ์อังกฤษส่วนเรื่องที่สองเป็นมหากาพย์แก๊งค์มาเฟียอิตาเลียน

ใน Godfather เล่าเรื่องราวการก้าวขึ้นมาเป็น ดอน (หมายถึงนายใหญ่) ของ ไมเคิล คอร์ลิโอเน่ ว่าเขาต้องผ่านพบอะไรมาบ้างกว่าจะมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียคนรัก การทรยศหักหลัง และการกำจัดศัตรูให้พ้นทาง ซึ่งเนื้อหาที่ว่านี้ก็ยังมีอยู่ครบถ้วนใน Elizabeth เพียงแต่เปลี่ยนเป็นเจ้าหญิงอลิซาเบธที่ต้องผ่านบททดสอบมากมายจนก้าวมาเป็น The Virgin Queen ผู้ยิ่งใหญ่ จนอาจกล่าวได้ว่า Elizabeth ก็คือ Godfather ในภาคของผู้หญิงนั่นเอง

อำนาจที่ได้มาด้วยความจำยอม

ในช่วงที่อังกฤษภายใต้การปกครองของ ควีนแมรี่ที่ ๑ กำลังจะล่มสลาย เนื่องด้วยความปั่นป่วนทางการเมืองภายในราชสำนัก พระราชินีทรงพระประชวรหนัก อีกทั้งความต้องการเสรีภาพของประชาชนในเรื่องของการนับถือศาสนา คาธอลิกครองอำนาจไปทั่วแผ่นดิน ในขณะที่โปรแตสแตนท์ก็เริ่มเป็นที่นิยมในสังคม พระองค์พยายามอย่างยิ่งที่จะกวาดล้างพวกโปรแตสแตนท์ให้สิ้น โดยอ้างว่าคนพวกนี้เป็นพวกนอกรีต โดยเฉพาะ เจ้าหญิงอลิซาเบธ พระขนิษฐาต่างมารดาที่ได้รับการหนุนหลังจากฝ่ายโปรแตสแตนท์ให้ขึ้นครองบัลลังก์แทนหลังจากพระนางสิ้นพระชนม์

เจ้าหญิงอลิซาเบธ ถูกกันออกจากราชสำนัก ด้วยความที่ทรงเป็นพระราชธิดานอกสมรสของพระเจ้าเฮนรี่ที่ ๘ (ที่เรียกว่านอกสมรสเพราะ พระนางแอนน์ โบลีน มารดาของพระองค์ ไม่เป็นที่ยอมรับของราชวงศ์และวาติกัน) พระองค์เริ่มถูกจับตามองหลังจากที่บัลลังก์ของพระนางแมรี่ที่ ๑ เริ่มสั่นคลอน และเมื่อสืบสายสันตติวงศ์ก็ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าพระองค์ ในที่สุดพระนางแมรี่ที่ ๑ ตัดสินพระทัยฝากฝังราชบัลลังก์ให้กับพระขนิษฐาต่างมารดา เพราะอย่างไรเสียก็คงดีกว่าให้แผ่นดินตกอยู่ในมือของผู้อื่น

พระราชินีพระองค์ใหม่ขึ้นครองราชย์อย่างกระทันหัน เดิมทีพระองค์มิต้องการบัลลังก์แต่อย่างใด หากเพียงต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเพียงลำพัง แต่ด้วยความเป็นหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ เมื่อต้องทำหน้าที่นี้ พระองค์ก็ทำได้อย่างไม่มีที่ติ เมื่อขึ้นครองราชย์ใหม่ๆ พระราชอำนาจของพระองค์ถูกทดสอบอยู่หลายหน ด้วยกระแสต่อต้านจากบรรดาผู้ไม่เห็นด้วย ทั้งพระญาติ นายทหารชั้นผู้ใหญ่ และที่สำคัญคือศาสนจักร ที่มองว่าพระองค์คือพวกนอกรีต ต้องกำจัดเสียโดยเร็ว ในยุคกระโน้นอำนาจของศาสนจักรมีล้นฟ้า อำนาจทั้งปวงตกอยู่แก่สำนักวาติกัน ในภาพยนตร์จะเห็นได้ชัดเจนถึงความไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรงของบรรดาพระราชาคณะของอังกฤษ รวมไปถึงสำนักวาติกันที่ถือว่าการดึงดันขึ้นครองราชย์นั้น (โดยทางวาติกันไม่เห็นชอบ) เป็นการหักหน้าศาสนจักรอย่างรุนแรง จนถึงกับมีแผนลอบปลงพระชนม์ !

ส่วนการก้าวขึ้นสู่อำนาจของ ไมเคิล คอร์ลิโอเน่ ก็ไม่ต่างอะไรกันนัก ในบรรดาพี่น้อง (ไม่นับคอนนี่ ลูกสาวคนเดียวของ ดอน วีโต้) ไมเคิล เป็นคนที่อยู่ห่างไกลจากกิจการของครอบครัวที่สุด แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นเขาที่ก้าวขึ้นมานั่งเก้าอี้แทนคอร์ลิโอเน่ผู้พ่อ

 

ตระกูลคอร์ลิโอเน่ จัดเป็นก๊กที่มีอำนาจมากในอันดับต้นๆ จากการปูทางของ ดอน วีโต้ เขาทำธุรกิจทั้งที่ผิดกฎหมายและถูกกฎหมายไปพร้อมๆ กัน อำนาจบารมีของ ดอน วีโต้ ส่วนหนึ่งมาจากการที่เขาสนิทชิดเชื้อกับนักการเมือง ผู้พิพากษา วุฒิสมาชิก ซึ่งแต่ละรายก็ได้รับผลประโยชน์จากดอนทั้งนั้น โดยตอบแทนด้วยการเปิดทางให้ดำเนินธุรกิจใต้ดินอย่างสะดวกราบรื่น แต่สิ่งหนึ่งที่ดอนยึดมั่นถือมั่นมาตลอดนั่นคือเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด จนเมื่อพวกแก๊งค์ทัตตาเกลียถูกปฏิเสธจากดอนเมื่อมาขอให้ดอนร่วมหุ้นด้วย แก๊งค์ทัตตาเกลียจึงจัดการลอบสังหารดอน เพื่อขจัดขวากหนามและพยายามก้าวขึ้นมาเป็นกลุ่มอำนาจใหม่ สร้างความเดือดดาลให้กับ ซันนี่ ลูกชายคนโต ซันนี่ ประกาศสงครามทันทีก่อนจะถูกเก็บในเวลาต่อมา ท่ามกลางความไม่แน่นอนของสถานการณ์ อีกทั้งสุขภาพของดอน วีโต้ที่ไม่แข็งแรงนัก อำนาจบารมีของดอนเริ่มเสื่อมถอยลง แต่ความจริงแล้วเป็นเช่นไรกันแน่ ไมเคิลซึ่งมองดูความเป็นไปอยู่ห่างๆ กระโดดเข้ามามีบทบาทสำคัญเมื่อเขาอาสาเป็นผู้ปลิดชีวิต โซลอสโซ นั่นคือการตัดสินใจเข้ามาสู่โลกด้านมืดอย่างเต็มตัวและเต็มใจ

เมื่อดอนรู้ความจริงภายหลัง เขาผิดหวังและเสียใจที่ลูกชายที่เขารักที่สุดต้องเข้ามาสู่วังวนที่แสนอันตรายนี้ (ดอนพยายามปกป้องไม่ให้ไมเคิลเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของครอบครัว) ในขณะเดียวกันเขาก็ดีใจและภูมิใจในตัวไมเคิล เพราะลูกคนนี้มีแววที่สุดที่จะสืบทอดตำแหน่งก็อดฟาเธอร์ต่อไป ทั้ง ควีนอลิซาเบธ และ ไมเคิล คอร์ลิโอเน่ มีเหตุผลในการขึ้นสู่อำนาจ แม้ในเบื้องลึกแล้วมันไม่ใช่คำตอบที่ทั้งสองต้องการ แต่เมื่อต้องเป็น ทั้งคู่ก็ทำหน้าที่ได้อย่างไม่มีที่ติด้วยวิถีทางที่เหี้ยมเกรียมพอกัน  

ไม้ใหญ่จะยืนได้รากต้องแข็งแกร่ง 

นับเป็นโชคของ ควีนอลิซาเบธ ที่พระองค์มีบริวารผู้ภักดีอย่าง เซอร์วิลเลี่ยมส์ เซชิล (Sir William Cecil) และ เซอร์ฟรานซิส วอลซิ่งแฮม (Sir Francis Walsingham) ในหนังไม่ได้บอกว่าทั้งสองภักดีด้วยใจจริงหรือเพื่อจุดประสงค์อื่นใดกันแน่ แต่หากจะให้วิเคราะห์ขอฟันธงไปว่า เพราะในรัชสมัยของพระนางแมรี่ ทั้งสองอาจจะไม่ได้รับความนิยมชมชอบนัก โดยเฉพาะเซอร์ฟรานซิส ที่ถูกเขม่นจากขุนนางชั้นผู้ใหญ่หลายคน จนในยุคของพระองค์ที่เซอร์ฟรานซิสได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยอย่างสูง และเป็นที่ปรึกษาส่วนพระองค์ในการว่าราชการ

(ซ้าย) ภาพเขียนของ เซอร์ฟรานซิส วอลซิ่งแฮม ถัดมาเป็นภาพจากในหนัง เมื่อเซอร์ฟรานซิส กลายเป็นที่ปรึกษาคู่พระทัยตลอดรัชสมัยของพระองค์

เซอร์ วิลเลี่ยมส์ และ เซอร์ฟรานซิส ต่างมีบทบาทในการผลักดันให้เจ้าหญิงอลิซาเบธขึ้นสูงตำแหน่งราชินี หากจะเปรียบเทียบกันแล้ว ท่านแรกคือผู้ปูทางให้เจ้าหญิงขึ้นนั่งบัลลังก์ ส่วนท่านที่สองคือผู้คอยเก็บกวาดเสี้ยนหนามให้พระนางประทับบนบัลลังก์อย่างมั่นคง 

ในหนังเราจะเห็นบทบาทความภักดีของทั้งสองที่ต่างขั้วกัน เซอร์วิลเลี่ยมส์เชื่อว่าบัลลังก์ของพระองค์จะมั่นคงก็ต้องสานสัมพันธ์กับมหาอำนาจอย่างสเปนหรือฝรั่งเศส ในขณะที่เซอร์ฟรานซิสกลับรู้พระทัยราชินียิ่งกว่า เขาและพระราชินีเชื่อมั่นว่าอังกฤษสามารถเป็นมหาอำนาจเทียบเคียงสเปนหรือฝรั่งเศสได้ หรืออาจจะยิ่งใหญ่กว่าด้วยซ้ำ โดยไม่จำเป็นต้องสานสัมพันธ์ด้วยการอภิเษกสมรส เพราะนอกจากจะไม่เกิดผลอันใดแล้ว ยังจะนำมาซึ่งการอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ในอนาคตอีกด้วย แต่สิ่งแรกที่ต้องทำคือการสร้างรากฐานที่มั่นคงให้องค์ราชินีเสียก่อน เริ่มจากหาทางเพิ่มจำนวนเงินในท้องพระคลังให้เต็มปรี่และถอนเสี้ยนหนามที่คอยตำพระบาทอยู่ให้สิ้นซาก

ควีนพระองค์ใหม่แสดงวิสัยทัศน์ในการประชุมสภาเพื่อผ่านกฎหมายรวมโบสถ์

งานแรกที่ถือว่าพระราชินีพระองค์ใหม่สอบผ่าน นั่นคือการผ่านกฎหมายว่าด้วยการรวมโบสถ์ ซึ่งถือเป็นการลดทอนอำนาจของฝ่ายคาธอลิกและยังเป็นการประกาศตัดสัมพันธ์กับทางวาติกัน กฎหมายที่พระองค์เสนอนั้นผ่านสภาด้วยคะแนนเสียงเฉียดฉิว ด้วยเพราะเล่ห์กลของเซอร์ฟรานซิส เพทุบายในครั้งนี้เป็นเสมือนการประกาศว่าพระองค์คือของจริงที่ไม่ยอมให้ใครมากล้าลองดีเป็นอันขาด

ส่วน ไมเคิล ดอนคนใหม่ของตระกูลคอร์ลิโอเน่ก็นับของจริงอีกคนหนึ่ง แม้ในช่วงแรกเขาจะหลบมุมอยู่เงียบๆ ไม่ออกความเห็นหรือขอมีส่วนร่วมใดๆ แต่เมื่อถึงคราวจำเป็น เขาก็กล้าที่จะอาสาเป็นคนจัดการกับโซลอสโซด้วยตนเองแต่เพียงลำพัง

เมื่อเขาก้าวขึ้นมาเป็นดอนคนใหม่ บรรดาคนสนิทรุ่นเก่าอาจจะยังไม่เชื่อฝีมือของเขานัก ยังดีที่มีดอนคนเก่าคอยหนุนหลังและให้คำปรึกษาอยู่เงียบๆ เมื่อตอนที่ดอน วีโต้ยอมสงบศึกและประกาศยุติสงครามระหว่างแก๊งค์ ก็เกิดคำถามของคนในแก๊งค์ว่าตระกูลคอร์ลิโอเน่ถึงคราวหมดอำนาจเสียแล้วหรือ ยิ่งนายน้อยคนใหม่ประกาศว่าจะย้ายถิ่นฐานไปอยู่เนวาด้า และห้ามมิให้ใครลุกขึ้นมาต่อกรกับกลุ่มอำนาจใหม่ของ ดอน บาร์ซินี่ ยิ่งก่อให้เกิดความไม่แน่ใจในตัวไมเคิลมากขึ้นกว่าเดิม

แต่ผลกลับกลายเป็นว่าแผนการของไมเคิลนั้นลุ่มลึกและเลือดเย็นกว่าดอนผู้พ่อเสียอีก เขาซุ่มตัวอยู่เงียบๆ เป็นปี ค่อยๆ สืบเสาะหาข่าวและวางแผนอย่างลับๆ ชนิดที่รู้กันวงในไม่กี่คน จนเมื่อสถานการณ์สุกงอมเต็มที่ เขาก็ดำเนินการเก็บศัตรูพร้อมๆ กันในคราวเดียว ที่ปรึกษาที่เขาไว้ใจที่สุดไม่ใช่อื่นไกล ก็คือพ่อของเขานั่นเอง นอกจากนี้ยังมี ทอม ฮาเก้น ทนายประจำตระกูล เคลเมนซ่า มือขวาของดอน วีโต้ รวมไปถึง อัล เนรี มือขวาของไมเคิล

แผนการขจัดเสี้ยนหนามของควีนอลิซาเบธและไมเคิลต่างก็ประสบผลสำเร็จ ซึ่งผลของมันได้ก่อให้เกิดความมั่นคงจากรากฐานไปจนถึงยอด อีกทั้งยังเป็นเสมือนการขู่มิให้กลุ่มอำนาจอื่นกล้าก้าวขึ้นมาเทียบชั้น และสิ่งหนึ่งที่ทั้งสองใช้เป็นคติประจำใจนั่นก็คือ แผนการใหญ่ทั้งหลาย รู้ให้น้อยคนไว้จะยิ่งดี  

พฤติกรรมต่อต้านสังคมในหนัง

 

Antisocial Personality Disorder : APD ไปเจอคำๆ นี้เข้าให้ คิดว่ามันน่าสนใจดีเลยนำเอามาลองวิเคราะห์และหาตัวอย่างประกอบจากประสบการณ์การชมภาพยนตร์ที่ผ่านมา 

Antisocial Personality Disorder หรือพฤติกรรมการต่อต้านสังคม ข้าพเจ้าไม่ค่อยแน่ใจนักว่าพฤติกรรมที่ว่านี้จัดเป็นอาการป่วยประเภทหนึ่ง หรือไม่ แต่ในตำราจิตวิทยาเขาใช้คำว่า อาการผิดปกติทางทางจิต ซึ่งก็คงจะเป็นความหมายเดียวกันกระมัง

อาการแบบนี้ตำราเขาว่า เป็นพวกที่ไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดีต่อสิ่งที่ตนเองได้กระทำลงไปว่าจะส่งผล กระทบใดๆ ต่อผู้อื่นหรือไม่ โดยมักจะคิดถึงแต่ตนเองเป็นหลัก ไม่รู้สึกเสียใจต่อความผิดที่ได้กระทำลงไป (เพราะเขาเชื่อว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกน่ะสิ) ในทฤษฎีของ ฟรอยด์ กล่าวไว้ว่า คนกลุ่มนี้จะมี Id และ Ego สูงกว่าคนปกติ แต่จะมี Superego ต่ำกว่าด้วยเช่นกัน ซึ่งพฤติกรรมการต่อต้านสังคมก็นับเป็นของโปรดของผู้สร้างภาพยนตร์ โดยเราสามารถแบ่งตัวละครประเภทนี้ออกเป็นสองกลุ่ม คือกลุ่มที่ ต่อต้านสังคมในเชิงบวก หมายถึงว่าหวังดีต่อส่วนรวมแต่อาจจะกระทำไม่ดี กับกลุ่มที่ ต่อต้านสังคมในเชิงลบ หมายถึงทำสิ่งไม่ดีโดยเหตุผลส่วนตัวล้วนๆ

ตัวอย่างของกลุ่มที่ต่อต้านสังคมในเชิงบวก 

Jigsaw จาก Saw

จิ๊กซอว์ เป็นฆาตกรต่อเนื่องที่มักจะจับเหยื่อมาเล่นเกมประหลาดๆ โดยเหยื่อแต่ละรายจะมีทางออกสำหรับปลดปล่อยตัวเองสู่อิสรภาพ แต่ต้องแลกด้วยอวัยวะบางส่วนของร่างกาย พูดง่ายๆ ก็คือ เหยื่อจะต้องเลือกระหว่างสูญเสียอวัยวะบางส่วนหรือจะตาย

เดิมที่ จิ๊กซอว์ ก็เป็นคนปกติทั่วไปนี่แหละ แต่หลังจากที่เขารู้ว่าตนเองป่วยใกล้ตาย จึงเริ่มหันมาให้ความสำคัญกับชีวิต โดยเขาเฝ้ามองผู้คนรอบตัวที่ใช้ชีวิตอย่างไร้คุณค่า และพยายามสั่งสอนบทเรียนให้กับผู้คนเหล่านั้นด้วยวิธีการที่ไม่ปกติ ไม่ว่าจะเป็นเกมที่ให้เหยื่อเลือกเอาระหว่างควักลูกตาตัวเองที่เขาซ่อนกุญแจ สำหรับไขกับดักออกเอาไว้หรือจะปล่อยให้มันงับเอาหัวของตัวเองจนตาย หรือเลือกเอาระหว่างการตัดขาตัวเองทิ้งหรือจะยอมถูกล่ามโซ่อยู่อย่างงั้นไปจนตาย

อันนี้ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นความปราถนาดีของ จิ๊กซอว์ หรือเปล่า ที่เขาพยายามสอนบทเรียนให้กับเหยื่อทุกรายว่าชีวิตนั้นมีค่ามากเพียงใด แต่การสั่งสอนด้วยวิธีการแปลกประหลาดและรุนแรงนั้น ขัดต่อศีลธรรมและกฎหมายบ้านเมืองอย่างสิ้นเชิง แต่ก็นั่นแหละ เขาอาจจะอ้างได้ว่าเขาปรารถนาดีต่อทุกคนแถมทุกคนก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เพียงแค่ยอมสละชิ้นส่วนบางชิ้นไปก็แค่นั้นเอง

ทุกภาคของ Saw เราจะไม่เคยเห็น จิ๊กซอว์ ฆ่าคนเลย เหยื่อแต่ละรายที่ตายไปนั้น ล้วนแต่ตายเพราะเล่นเกมไม่ผ่านทั้งสิ้น
 

Batman

ในตอนกลางวันเขาคือมหาเศรษฐีหนุ่มมาดผู้ดี บรูซ เวย์น แต่พอตกกลางคืน เขาคือฮีโร่ผู้ออกปราบปรามเหล่าร้ายในนาม แบทแมน

บรูซ เวย์น ในวัยเด็กต้องพบกับฝันร้าย เมื่อต้องเห็นพ่อและแม่ถูกฆ่าตายต่อหน้าตาต่อตา นั่นจึงเป็นความฝังใจที่ทำให้เขาเกลียดชังคนเลว เมื่อเติบโตขึ้นและอาศัยความเป็นมหาเศรษฐีที่ประดิษฐ์อาวุธไฮเทค อีกทั้งความสามารถในการต่อสู้ที่ดีพอตัว ทำให้เขาออกปราบปรามคนเลวภายใต้หน้ากากค้างคาว…แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะ ก็ในเมื่อ แบทแมน ออกขจัดคนพาล เขาไม่ได้ทำสิ่งชั่วร้ายซักหน่อย

คำถามมันก็คือว่าแล้ว แบทแมน เป็นใครล่ะ เขามิได้มีหน้าที่อันชอบธรรม ในการปฏิบัติสิ่งเหล่านี้ มันคือหน้าที่ของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ใช่หรือไม่ จริงอยู่ที่ผู้มีหน้าที่โดยตรงอาจไม่สามารถปกป้องคนดีออกจากคนเลวได้หมด หรือแม้กระทั่งผู้ทำหน้าที่กลับกลายเป็นคนเลวเสียเอง แต่หากใครต่อใครพากันออกมาตั้งศาลเตี้ยกันหมดโดยอ้างว่าเพื่อผดุงความยุติธรรม แล้วเราจะมีกฎเกณฑ์บ้านเมืองไว้ทำไม อีกทั้งสิ่งที่ใครต่อใครจะพากันอ้างว่าเพื่อปกป้องนั้น แท้จริงแล้วทำเพื่อสังคมหรือตนเองกันแน่

จะว่าไปบรรดาซุปเปอร์ฮีโร่ทั้งหลายก็อยู่ในข่ายเดียวกัน พวกเขาเป็นใคร ได้รับมอบหมายอย่างเป็นทางการหรือไม่ ??? ไม่เคยมี …พวกเขาฆ่าคนตาย ต่อให้ผู้ตายจะเป็นคนไม่ดีก็ตาม พวกเขาจะถูกลงโทษข้อหาฆ่าคนตายหรือไม่??? (ไม่เคยเห็นฉาก แบทแมน หรือ ซุปเปอร์แมน ถูกตำรวจจับนะ) ตำรวจยิงคนร้ายตาย ถือว่าทำตามหน้าที่ แต่ถ้าเรายิงโจรที่งัดบ้านเราตาย แต่เราก็ยังต้องถูกดำเนินคดีนะ

ตัวอย่างของกลุ่มต่อต้านสังคมในเชิงลบ 

Hannibal Lecter

ข้อนี้หลายท่านอาจไม่เห็นด้วย แต่ในมุมมองของข้าพเจ้า เห็นว่าเหยื่อแต่ละรายของ ดร.เล็คเตอร์ ล้วนตอบสนองความต้องการส่วนตัวของเขาทั้งสิ้น การจากไปของเหยื่อแต่ละราย ไม่สร้างความเปลี่ยนแปลงใดๆ ต่อสังคม หากแต่ยังสร้างความสูญเสียให้แก่ผู้อยู่เบื้องหลังในการตายของเหยื่อบางรายด้วยซ้ำ

ใน Silence of the lamps ดร.ชิลตัน ผอ.โรงพยาบาลจิตเวช ต้องเสร็จเล็คเตอร์ เพียงเพราะเขาปฏิบัติตัวไม่สุภาพกับเขาในระหว่างที่ถูกคุมตัว หรือสองนายตำรวจที่ทำหน้าที่คุมตัว เล็คเตอร์ ก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเลยซักหน่อย แต่ก็ถูกแหวกหน้าท้องและถลกหนังหัวเพื่อใช้ในการหลบหนี ใน Hannibal สารวัตร พาซซี่ นายตำรวจอิตาเลียน ต้องถูกแขวนคอ (พร้อมกับควักไส้) เพียงเพราะเขาต้องการจับ เล็คเตอร์ เพื่อแลกกับสินบนนำจับ หรือใน Red Dragon นักดนตรีที่ถูกเชือดมาทำเป็นอาหารค่ำ ก็ตายเพียงเพราะเขาเห็นว่าเล่นฟลุทไม่เข้ากับวง นี่เป็นตัวอย่างเล็กๆ ที่เห็นได้ชัดว่า ฮันนิบาล เล็คเตอร์ จัดการกับเหยื่อด้วยความพอใจส่วนตัวล้วนๆ

ใน Hannibal Rising หนัง ได้เผยถึงมูลเหตุที่ทำให้เขามีพฤติกรรมเช่นนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยทำให้ตัว เล็คเตอร์ น่าเห็นใจสักเท่าไหร่ เพราะบทสรุปสุดท้ายสิ่งที่เขาทำมันก็เพื่อสนองความต้องการของตัวเองทั้งสิ้น

Michael Corleone จาก The Godfather

ว่ากันว่าในยุคสมัยของ ดอน วีโต้ อาณาจักรของครอบครัว คอลิโอเน่ นั้นยิ่งใหญ่สุดประมาณ แต่มาในยุคของ ไมเคิล อาณาจักรนั้นกลับยิ่งใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า และยังอันตรายขึ้นกว่าเดิมอีกหลายเท่าเช่นกัน

ในภาคแรกเราจะเห็นได้ชัดเจนว่า ไมเคิล ไม่เห็นด้วยเลยและไม่มีความคิดจะสืบสานอำนาจต่อจากพ่อ แต่หลังจากที่ ดอน วีโต้ ถูกลอบสังหาร ไมเคิล กลับกลายเป็นผู้ที่ก้าวขึ้นมาสืบทอดอำนาจของครอบครัวแทนอย่างที่ตัวเขาเองก็เต็มใจ หลายครั้งที่การตัดสินใจของ ไมเคิล สร้างความสะอิดสะเอียนและขัดต่อศีลธรรมยิ่งนัก ไม่ว่าจะเป็นการเชือดโสเภณีนางหนึ่งเพื่อจัดฉากในการดึงเอาวุฒิสมาชิกมาเป็นพวก การสังหารผู้ที่หักหลังครอบครัวอย่างเหี้ยมโหด การสั่งฆ่าพี่เขย และที่สำคัญคือการสั่งฆ่าพี่ชายแท้ๆ ของเขาเอง ซึ่งเป็นตราบาปที่ติดตัวเขาไปตลอดชีวิต

ไมเคิล อ้างว่าทั้งหมดนั้นก็เพื่อครอบครัว ซึ่งมิใช่ครอบครัวของเขาเอง แต่หมายรวมถึงอาณาจักรการปกครองอันยิ่งใหญ่ของเขา ซึ่งดูเหมือนเขาจะให้ความสำคัญต่อมันมาก มากเสียจนละเลยครอบครัวแท้ๆ ของตนเองในบางครั้ง แต่กว่าจะรู้ตัว ไมเคิล ก็ต้องสูญเสียหลายสิ่งหลายอย่างไป แม้กระทั่งลูกสาวคนเดียวที่เขารักสุดหัวใจก็ต้องจากไปในอ้อมแขนของเขา ที่อำนาจบารมีอันล้นฟ้าก็ไม่สามารถรักษาชีวิตลูกสาวของเขาไว้ได้

ช่วงชีวิตสุดท้ายของ ไมเคิล ก็ไม่ต่างจากพ่อของเขาที่ไม่ได้ใช้ช่วงเวลาสุดท้ายกับครอบครัวที่เขารัก แต่ต้องจบชีวิตเพียงลำพังท่ามกลางลมร้อนยามบ่ายในอิตาลี

The Bride จาก Kill Bill

ตัวละคร เดอะ ไบรด์ ต้องออกตามล้างตามเช็ดมือสังหารที่ทำร้ายเธอจนปางตายทั้งๆ ที่เธอกำลังตั้งท้อง และโดยเฉพาะ บิลล์ อดีตเจ้านายและคนรักที่เป็นคนสั่งเก็บเธอ พล็อตเรื่องมีเท่านี้จริงๆ ไม่ต้องไปตีความเรื่องสิทธิสตรีหรือเรื่องมนุษยธรรมอื่นใด ทั้งหมดเกิดจากความแค้นส่วนตัวเพียวๆ

เดอะ ไบรด์ อาจลืมไปแล้วว่าในอดีต เธอก็คือมืองสังหารที่ฆ่าคนตามใบสั่ง (Bill) จนกระทั่งเธอตั้งท้อง ถึงได้คิดได้ว่าจะยอมให้ลูกที่เกิดมาต้องอยู่ในสังคมแบบเธอไม่ได้ เธอจึงหนีจาก บิลล์ (Bill) ในที่สุดเธอก็มีชื่ออยู่ในใบสั่งฆ่า (Bill) แต่หลังจากที่เธอรอดตาย เธอก็จดชื่อคนที่เธอต้องตามล่าไว้ในโพย (Bill) โดยมี บิลล์ (Bill) เป็นเป้าหมายสุดท้าย

เธอฆ่าโดยไม่สนใจว่าเป็นใคร หากเข้ามาขัดขวางการชำระแค้นของเธอก็จงตายซะเถิด ในวินาทีนั้นเธอลืมถึงศีลธรรมอันดี ทั้งๆ ที่เธอพยายามปกป้องลูกเพื่อสิ่งนั้นมิใช่หรือ ขอถามหน่อยว่าสุดท้ายเมื่อเธอได้ลูกคืนมา เธอจะยืดอกสั่งสอนเรื่องศีลธรรมให้กับลูกได้อย่างเต็มภาคภูมิได้อย่างไร