ผมเคยเล่าถึงเทพอพอลโลไปแล้วครั้งหนึ่ง ในเรื่องที่ไปปิ๊งนางฟ้าเข้าให้จนเป็นเรื่อง ซึ่งอพอลโลนี่ก็น่าจะติดนิสัยเจ้าชู้มาจากบิดาคือมหาเทพเซอุส อพอลโลมีคู่แฝดด้วยนะครับ เป็นเทพชื่อ ไดอานา (Diana) หรืออีกชื่อคือ อาร์เธมีส (Artemis) มารดาของทั้งสองคือ ลาโทน่า (Latona) ซึ่งก็เสร็จเซอุสตามฟอร์ม แล้วก็ถูกสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง เฮรา คอยตามล้างตามเช็ดด้วยความหึงหวง (ตามอ่านเรื่องของอพอลโลได้ใน “สุริยเทพอพอลโล”)
ตอนที่พระนางไดอานาเกิดนั้นคลอดยากหนักหนา นางลาโทน่าได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส เทวีรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดของมารดาก็พลอยนึกรังเกียจการมีคู่ เพราะเมื่อมีคู่ก็ย่อมต้องมีการให้กำเนิดทายาท ก็เลยขอประทานพรจากพระบิดา ให้ตัวเองนั้นครองชีวิตโสดไปชั่วกาลนาน ผมว่านัยหนึ่งนั้นคงเป็นเพราะอดรันทดไม่ได้ที่เห็นมารดาต้องลำบากจากการที่เป็นอนุ จึงพาลรังเกียจเรื่องพรรณนั้นมากกว่าจะอ้างเรื่องความเจ็บปวดจากการคลอดบุตร
เอาเป็นว่าเทพีไดอาน่าจึงกลายเป็นเทพีที่ครองตัวเป็นโสด ทั้งที่มีสิริโฉมงดงามแล้วก็มีเหล่าเทพมากมายที่ตามจีบ ชีวิตที่นางปรารถนาคือชีวิตท่ามกลางป่าเขา ท้องทุ่ง และบรรดาสรรพสัตว์ ไดอาน่าได้รับการยกย่องเป็นเทพแห่งการล่าสัตว์ และบางตำรายังยกให้เป็นเทพแห่งแสงจันทราอีกด้วย
ภาพเขียนที่นำมาเสนอนั้นเป็นฉากหนึ่งของเรื่องราวของพระนางในชื่อภาพ Diana and Actaeon ผลงานของ ทิซิอาโน่ เวเชลลี่ (Tiziano Vecelli, ๑๔๘๕-๑๕๗๖) หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า ทิเชียน (Titian) เขาเป็นจิตรกรคนสำคัญของอิตาลีในยุคเรเนซองส์ ผลงานของเขาในช่วงต้นกับช่วงบั้นปลายชีวิตนั้นมีความแตกต่างกันทั้งเรื่องการใช้สีและฝีแปรง ทำให้นักวิชาการยุคนี้เกิดความสับสนว่าเป็นผลงานของเขาจริงหรือไม่ สำหรับภาพ Diana and Actaeon เขียนขึ้นในช่วงปี ๑๕๕๖-๑๕๕๙ ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่หอศิลป์แห่งชาติ กรุงลอนดอน
เรื่องราวในภาพเล่าถึงเคราะห์หามยามซวยของนายพรานหนุ่ม แอคเทออน (Actaeon) หลังจากออกล่าสัตว์มาตั้งแต่เช้าจนบ่ายคล้อยก็เริ่มอ่อนล้า มาถึงลำห้วยแห่งหนึ่งก็หวังจะนั่งพักดื่มน้ำให้หายเหนื่อยเสียหน่อย แต่ดันซวยตรงที่ห้วยแห่งนั้นเทพีไดอาน่ากำลังลงสรงน้ำอย่างสนุกสนานกับเหล่านางฟ้าชาวสวรรค์อยู่ แอคเทออนได้ยินเสียงสาวๆ หยอกล้อกันก็สงสัย เมื่อเข้าไปใกล้ก็จ๊ะเอ๋กับร่างเปลือยของเทวีกับเหล่านางฟ้า ต่างก็ตกอกตกใจกรี๊ดกร๊าดตามประสาหญิง เทวีจึงวักน้ำสาดเข้าใส่แอคเทออน ทันใดนั้นร่างก็เขาก็ค่อยๆ กลายเป็นกวางป่า … ซวยจริงๆ
ซวยซ้ำสองเด้ง เมื่อได้สติ แอคเทออนในร่างกวางก็วิ่งหนีสุดกำลัง บรรดาหมาล่าเนื้อของเขาเองดันจำนายไม่ได้ เข้ารุมขย้ำจนเขาขาดใจตายในที่สุด … เฮ้อ ซวยเพราะอยู่ผิดที่ผิดเวลาจริงๆ อาเมน
