ผมเป็นคอข้าวมันไก่ กินได้ไม่มีเบื่อ แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะต้องตระเวนตามล่าหาข้าวมันไก่อร่อยๆ ทั่วประเทศนะครับ นั่นคงเหลือบ่ากว่าแรง แต่เอาเป็นว่าถ้าเป็นเมนูนี้เมื่อไหร่ ไม่ยอมให้เหลือเด็ดขาด เว้นแต่ว่ารสชาติมันห่วยริยำตำบอนจริงๆ นั่นแหละ
กินข้าวมันไก่มาหลายเจ้า ร้านที่เขาว่าเด็ดๆ ก็ลองมาบ้างเหมือนกัน อย่างร้านเก่าแก่ย่านวังบูรพาก็เคยไปกินอยู่สองสามหน สมัยยังละอ่อนจำได้ว่าอาป๊าพาไปกินทีนึง สุดยอดบรรยายไม่ถูก แถวประตูน้ำนี่เขาก็ว่าแหล่งข้าวมันไก่อร่อย จริงๆ ก็มีอยู่สองร้านดังเท่านั้นล่ะที่เปิดแข่งกัน รสชาติก็สมคำร่ำลือนะครับ เสียแค่ราคาแพงไปหน่อย ที่ตลาดโชคชัยก็มีเด็ด หรือจะแถวสะพานควายก็มีร้านเก่าแก่อยู่ เยอะครับ ตามกินกันไม่หมด
เฮียเจ้าของร้านครับ ไปทีไรได้คุยเรื่องบอลกันทุกที สมัยก่อนพวกสยามสปอร์ตมากินกันเยอะ
ขอบคุณภาพจาก http://eat.edtguide.com
ตอนอยู่ที่เชียงใหม่ก็มีร้านดังแถวศาลากลางเดิม เขาว่าถ้าไปบ่ายก็ไม่มีให้กิน เพราะหมดตั้งแต่เที่ยงนั่นแล้ว บางทียังไม่เที่ยงดีก็หมดหม้อเสียแล้ว ทีนี้คนตื่นสายอย่างผมก็อดน่ะสิครับ สรุปว่าอยู่เชียงใหม่มาสี่ปียังไม่เคยได้ลิ้มรสเลยให้ตายชัก
ผู้ช่ำชองเรื่องอาหารเขาว่าข้าวมันไก่จะอร่อยหรือไม่อยู่ที ข้าว ไก่ น้ำจิ้ม … ก็นั่นน่ะสิครับ มันมีอยู่เท่านี้นี่หว่า แต่สำหรับผมแล้วเลือกข้ามาอันดับหนึ่ง หุงข้าวมันนี่ไม่ง่ายนะครับ ยิ่งถ้าหุงหม้อใหญ่ๆ นี่ต้องฝีมือจริงๆ บางร้านข้าวแห้ง บางร้านมันเยิ้ม บางร้านข้าวแฉะ ถ้าร้านที่ดังจริงๆ นี่กินแค่ข้าวเปล่าก็อร่อยได้แล้ว ข้าวมันนี่บางสูตรเขาว่าต้องผสมข้าวเหนียวลงไปด้วย แล้วก็ใช้ข้าวหอมเก่า ข้าวใหม่นี่ไม่เหมาะเพราะจะแฉะ บางสูตรก็ว่าให้เอาข้าวสารมาผัดกับน้ำมันเสียก่อนถึงจะดี
ขอบคุณภาพจาก http://eat.edtguide.com
ข้าวมันที่อร่อยนี่ต้องมันเสมอกัน ไม่แฉะเกินไม่แห้งเกิน รสชาติกำลังดีไม่เค็มเกินไป ยิ่งถ้าหุงให้ข้าวร่วนเสมอกันจะยิ่งดี บางร้านข้าวจับกันเป็นก้อนแบบนี้ใช้ไม่ได้ ผมเคยเจอบางร้านข้าวไม่มีรสเลย เหมือนข้าวสวยธรรมดา แถมยังแฉะอีกตังหาก ระบุพิกัดเลยก็ได้ครับว่าเป็นร้านเต้นท์ในหมอชิต บรรดาเต้นท์ด้านหลังทั้งหลายนั่นอย่าได้ไปสั่งเชียวนะครับ ถ้าไม่อยากเสียดายเงิน
ส่วนไก่นั้นสูตรจริงๆ เขาว่าต้องเป็นไก่นึ่ง แต่มันยุ่งยาก เดี๋ยวนี้เราเลยได้กินแต่ไก่ต้ม พอเอาขึ้นมาแขวนไว้นานเข้าไก่ก็เลยแห้ง ไม่อร่อย ส่วนน้ำจิ้มนั่นแล้วสูตรใครสูตรมันครับ ส่วนตัวผมเฉยๆ ขอให้ไม่หวานจัดเป็นพอ
มีอยู่ร้านหนึ่งครับที่ผมติดใจ นอกจากสาเหตุที่กินกันมานมนานจนคุ้นเคย รสชาติเขาก็จัดว่าใช้ได้ ร้านนี้อยู่ปากซอยลาดพร้าว ๔๘ ติดกับโรงเรียนพิบูลอุปถัมภ์เลยครับ เจ้าของร้านชื่อเฮียวิชัย เป็นตึกแถวคูหาเดียว หน้าตาซอมซ่อหน่อย บรรยากาศทึมๆ เหมือนร้านคนจีนสมัยก่อนนน่ะครับ สมัยที่ไปกินใหม่ๆ ร้านแกจะโล่งๆ หน้าร้านจะมันๆ ผนังขาว เดี๋ยวนี้มีพัฒนาการ แกไปอัดรูปที่ไปเที่ยวกับเมียช่วงวันหยุดขนาดมหึมา เอามาติดเป็นวอลเปเปอร์ เท่ซะไม่มี แวะไปทีไรได้แซวกันทุกทีว่าปีนี้ไปเที่ยวไหนมา เอามาติดอวดกันบ้างนะเฮีย
บรรยากาศในร้าน อันนี้เป็นภาพเก่า บรรยากาศบ้านๆ ตอนนี้แกเอารูปที่ไปเที่ยวกับเมียมาติดโชว์ ฮา
ขอบคุณภาพจาก http://eat.edtguide.com
ผมชอบรสชาติข้าวของเฮียวิชัย ข้าวแกร่วนและมันกำลังดี แกจะหุงขายแค่วันละหม้อเท่านั้น บางวันก็มีคนมาเหมาตั้งแต่เช้า เป็นอันว่าวันนั้นอดกิน ไม่มีหุงเพิ่ม ใครจะทำไม แต่ที่ชอบมากคือเนื้อไก่ของเฮียที่นุ่มและชุ่มฉ่ำ ไม่มีแห้งเป็นไก่ต้มค้างคืนนะครับ ที่สำคัญไก่ทุกชิ้นจะผ่านการบรรจงกรีดมาอย่างสวยงามราวกับศัลยแพทย์มือดีจากรามาธิบดีมาผ่าเองก็ไม่ปาน
เคยไหมครับเวลาไปกินข้าวมันไก่แล้วเราได้ไก่ที่ไม่สวย คือมันจะเละๆ เหมือนเศษไก่ ซึ่งบางทีมันก็คือเศษไก่จริงๆ คือแซะมาจากโครงไก่ที่เกือบจะทิ้งแล้ว เอามารวมๆ กันได้ซักจานหนึ่ง หรือบางทีก็เป็นเศษที่เฉือนทิ้งๆ ไว้ เอามาเสิร์ฟให้เรากิน เจอแบบนี้เคืองนะครับ ไหนจะต้องเจอพิธีกรรมตบไก่ ไม่รู้จะตบทำไม จะแข่งกันบางเอาโล่รึไงไม่รู้
ไก่เฮียวิชัยจะถูกเฉือนอย่างปราณีต แกจะมีมีดไว้สำหรับการนี้สองถึงสามเล่ม ยังกะมีดผ่าตัด มีบังตอ มีดกลาง และมีเล็ก ไก่ทุกชิ้นจะถูกตัดอย่างสวยงาม ไม่มีริ้วยุ่ยๆ ขอบเรียบ ขนาดเนื้อส่วนปีกก็จะถูกเลาะกระดูกออกโดยที่เนื้อยังคงรูปปีกเหมือนเดิม เจ๋งไหมเล่า
นอกจากไก่แล้วร้านเฮียยังขายก๋วยเตี๋ยวเป็ด เนื้อเป็ดก็ถูกการเฉือนอย่างสวยงามเช่นกัน ขอบงี้คมกริบ ถ้าเอามาเรียงต่อกันคงชิดสนิทไม่เห็นรอยต่อ (เวอร์ไป) แสดงให้เห็นว่าแกช่างมีสุนทรีย์ในการแล่เสียจริงๆ
ส่วนตัวแล้วชอบครับ ใครอยากโดนลองแวะไปชิมกันได้ น้ำแกงอาจจะหวานชูรสไปนิด แต่รวมๆ แล้วนับว่าผ่านสำหรับผม
