(เตือนไว้ก่อนว่าบทวิจารณ์ชิ้นนี้สปอยล์ตอนจบนะจ๊ะ)
หนังผีในยุคหลังๆ ผมว่าเริ่มจะหมดมุขลงทุกขณะ เริ่มจะหาพล็อตแปลกๆ ยากขึ้น หนังผีส่วนมากก็มักจะวนเวียนอยู่กับเรื่องของความอาฆาตแค้น ความอาลัย หรือไม่ก็ปมบางอย่างที่ยังค้างคา ทำให้คุณผีต้องโผล่ออกมาเสนอหน้าให้คนเป็นพบเห็นเรียกเสียงกรี๊ดอยู่ร่ำไป แล้วก็มักจะจบลงด้วยความตายของใครต่อใคร หนังผีบางเรื่องพยายามสร้างพล็อตให้ดูเหมือนจะมีอะไรมากขึ้น แต่ก็หาได้ยากเต็มที ส่วนมากก็ยังวนเวียนอยู่กับแนวเดิมๆ แต่ไปสร้างสรรค์บรรยากาศให้ชวนสยองแทน
อย่างหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจคือทำไมคุณผีต้องออกมาอาละวาดไล่ฆ่าชาวบ้านอย่างไร้เหตุผลด้วย คือพี่ตายคนเดียวแล้วมันเหงารึไง ถึงต้องออกมาไล่ฆ่าคนอื่นเขาอีก ยิ่งบางคนก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย แบบนี้เข้าทำนองตายแล้วพาล น่าจะให้ท่านยมบาลลงโทษเสียให้เข็ด
มีโอกาสได้ดูหนังผีสัญชาติเกาหลีเรื่อง The Cat ก็มาทำนองเดียวกับที่ด่าไปข้างต้น คือคุณน้องผี (เรื่องนี้เป็นผีเด็ก) ปรากฎตัวออกมาฆ่าคนโน้นคนนี้ เป็นผีเด็กนิสัยไม่ดี เพียงเพราะตัวเองต้องตายอย่างโดดเดี่ยว (จริงๆ ก็น้องทำตัวเองนี่หว่า จะมาโทษใครเขาวะ) พล็อตเรื่องมีแค่นี้จริงๆ มุขที่ใส่เข้ามาก็คือคุณน้องผีจะโผล่ออกมาโดยมีแมวเป็นสื่อ ซึ่งนางเอกดวงซวยของเราก็ดันเข้ามาพัวพันซะนี่ เนื้อเรื่องและบรรยากาศก็พอใช้ได้ แต่พอเข้าครึ่งหลังของเรื่องผมก็เริ่มสะกิดใจตะหงิดๆ แล้วที่สุดมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ (เดี๋ยวเฉลยตอนท้าย)
ซูยอน สาวโสดพนักงานร้านดูแลสัตว์เลี้ยง เธอเป็นคนรักสัตว์โดยเฉพาะน้องแมว ลูกค้ารายหนึ่งซึ่งเป็นคุณนายไฮโซจู่ๆ ก็ดันมาตายปริศนาคาลิฟท์ มีเพียงเจ้าแมวเหมียวชื่อ ซิลกี้ เป็นพยานในที่เกิดเหตุ ซูยอนจึงต้องรับฝากเจ้าซิลกี้ไว้อย่างช่วยไม่ได้ หนังค่อยๆ พาเราไปรู้จักกับชีวิตของซูยอนที่แสนอ้างว้าง เราได้รู้ว่าเธอเป็นโรคกลัวที่แคบ ห้องพักเธอถูกถอดประตูออกทุกบานแม้กระทั่งห้องน้ำ เพื่อนเพียงคนเดียวของเธอคือ โบฮี ที่ดูแรดๆ ไปวันๆ ซึ่งดูเหมือนเธอจะเป็นลูกไล่ของโบฮีมาตลอด เธอแอบหลังรักแฟนเก่าของโบฮีที่ถูกสลัดทิ้งเพราะ “เขาดูอ่อนแอเกินไป” และช่างบังเอิญเหลือเกินที่เจ้าหนุ่มคนนั้นดันเป็นตำรวจท้องถิ่นที่ดูแลคดีนี้พอดี
พอมีเจ้าซิลกี้มาอยู่ด้วยก็ช่วยคลายเหงาให้ซูยอนได้ แต่ไม่นานนักเธอก็เริ่มเจอเรื่องแปลกๆ อย่างเช่นเห็นเด็กน้อยผมบ๊อบโผล่ออกมาหลอกหลอนเป็นระยะ พอหันไปปรึกษาจิตแพทย์ส่วนตัวก็ได้รับคำตอบว่าเป็นแค่ภาพหลอน แต่หลังจากที่ต้องเห็นโบฮีเพื่อนรักตายอย่างสยอง ซูยอนก็เริ่มสัมผัสได้แล้วว่ามันไม่ใช่ภาพหลอนชัวร์ ปัญหาก็คือเด็กหญิงผมบ๊อบคนนั้นคือใคร แล้วทำไมต้องออกมาหลอกหลอนเธอด้วย แล้วเจ้าเหมียวซิลกี้เกี่ยวข้องอะไรด้วย
ซูยอนกับเจ้าตำรวจหนุ่มต้องช่วยกันสืบหาความจริง (จริงๆ แล้วเจ้าหนุ่มคนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ ปล่อยให้นางเอกของเราสะบักสะบอมอยู่คนเดียว) จนพบความจริงที่น่าเศร้า เจ้าซิลกี้แท้จริงเป็นหนึ่งในฝูงแมวจรจัดที่แอบเข้าไปอาศัยในห้องใต้ถุนในคอนโดแห่งหนึ่ง ส่วนผีเด็กหญิงนั่นก็คือเด็กแถวนั้นที่แอบมุดเข้ามาเล่นกับฝูงแมว จนวันหนึ่งเจ้าของคอนโดพร้อมกับทีมสาธารณสุขเข้ามากำจัดฝูงแมว โดยที่เด็กหญิงพยายามช่วยพวกแมวเอาไว้ด้วยการแอบเอามันไปซ่อนในแท้งก์น้ำในห้องใต้ถุนนั่นเอง แต่บังเอิญ (อีกแล้ว) ที่เด็กหญิงพลัดตกลงไปจนสลบ ขณะที่ห้องใต้ถุนนั้นถูกปิดตาย เด็กน้อยจึงเสียชีวิตอยู่ในนั้นโดยที่ไม่มีใครรู้
นี่แหละครับที่ผมข้องใจว่า อ้าวคุณน้อง ถ้าคุณน้องอยากให้ใครมาเจอก็บอกเขาดีๆ สิครับ จะมาไล่ฆ่าเขาทำไม แม้ว่าหนังจะอ้างว่าคนที่ตายทั้งหมดเป็นพวกที่ไม่รักสัตว์ อย่างคุณนายไฮโซก็จับซิลกี้มาย้อมหน้าเป็นสีชมพู โบฮีตัวแสบก็พยายามย้อมสีขนแมว พนักงานศูนย์สัตว์เลี้ยงก็ฉีดยาฆ่าแมว (ก็มันหน้าที่เขานี่หว่า) หรือเจ้าของร้านกระเทยควายก็ไม่ได้รักสัตว์จริงๆ พวกคนเหล่านี้แม้จะนิสัยแย่ก็จริง แต่ถ้าต้องมาตายด้วยเหตุผลที่ดูตื้นเขินแบบนี้มันก็ออกจะเกินไปหน่อย
ทีนี้มาถึงเรื่องที่สะกิดใจผมตั้งแต่ช่วงครึ่งหลังของเรื่องก็คือที่มาที่ไปของผีเด็กนี่แหละ พอท่านรู้สาเหตุการตายแล้วพอจะนึกออกมั้ยครับว่ามันช่าง (บังเอิญ?) ไปเหมือนเรื่องอะไรเข้า … มุขนี้มันคือ Dark Water ของ โคจิ ซึสึกิ (ผู้เขียน The Ring) เลยนี่หว่า พอหนังมาเฉลยเอาตอนท้ายผมถึงกับตบเข่าฉาด … ว่าแล้วเชียวมึง ไม่รู้ว่าใครลอกใครล่ะครับ แต่ผมเชื่อว่าใครที่เคยดู Dark Water แล้วมาดู The Cat ก็คงฮาเหมือนผม
ใครที่ไม่เคยดู Dark Water ก็จะขอเล่าพอสังเขปนะครับ เรื่องนี้เป็นหนังสยองขวัญของญี่ปุ่น เล่าเรื่องคุณแม่ลูกติดที่เพิ่งหย่าผัวที่ต้องหอบลูกมาเช่าห้องพักแห่งหนึ่ง ปรากฎว่ามีน้ำไหลย้อยลงมาจากห้องด้านบนตลอดเวลาทั้งๆ ที่คนดูแลยืนยันว่าห้องข้างบนน่ะมันไม่มีคนอยู่ แล้วเธอกับลูกก็ต้องเจอเหตุการณ์สยองๆ ทั้งเรื่อง จนมาคลี่คลายปมตอนท้ายว่าเพราะผีเด็กที่ตกลงไปในแท้งก์น้ำที่ดาดฟ้าพยายามจะบอกอะไรบางอย่างกับเธอนั่นเอง เรื่องนี้ได้บรรยากาศวังเวงสไตล์ญี่ปุ่น กล้องนิ่งๆ ไม่เน้นดนตรีประกอบที่ตุ้งแช่ และจบแบบน่าเศร้า เอาไว้ว่างๆ จะมาเล่ารายละเอียดให้ฟัง
ความจริงหากไม่เคยดู Dark Water มาก่อน ผมว่า The Cat นี่ก็ดูสนุกไม่หยอกนะครับ คือดูเอาเพลินๆ กับบรรยากาศกึ๋ยๆ หนังพยายามจะใส่พล็อตรองได้น่าสนใจ อย่างเรื่องปมในใจของนางเอกเกี่ยวกับพ่อที่อยู่ในโรงพยาบาล ซึ่งชี้ชวนให้คนดูคอยติดตามแต่จู่ๆ ก็ไม่ได้สานต่อซะงั้น จนกระทั่งจบเรื่องที่เธอยอมเข้าไปเยี่ยมพ่อเป็นครั้งแรก ผมเข้าใจว่าหนังพยายามจะบอกเราว่าอย่าละทิ้งคนที่ใกล้ตัวคุณ อย่างซูยอนที่ไม่ยอมมาเยี่ยมพ่อ ปล่อยให้พ่อต้องอยู่โดดเดียวซึ่งไม่ต่างอะไรกับเธอที่ต้องอยู่อย่างเหงาๆ เช่นกัน ยิ่งเมื่อเธอรู้สึกเดียวดายแต่ทำไมไม่คิดบ้างว่าพ่อเธอก็รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน ซึ่งก็เหมือนกับเด็กหญิงที่ต้องตายอย่างลำพังในแท้งก์ ขณะที่พ่อของเธอก็ไม่ได้เต็มใจออกตามหาเธอสักเท่าไหร่
ดูจบด้วยความบันเทิงใช้ได้ แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจสองเรื่องคือ ๑) ทำไมนางเอกหนังเกาหลีน่ารักจัง แต่พระเอกหน้าเห่ยทุกเรื่อง และ ๒) ตกลงนังผีเด็กนั่นทำไมต้องฆ่าคนอื่นด้วย นิสัยแย่จริงๆ
ปาร์ค มิน ยอง นางเอกสุดสวยในวันเปิดตัวหนัง
กับเจ้าแมวจอมซนที่เกี่ยวเอาเสื้อเธอจนเห็นอะไรขาวๆ O_0 อิจฉาแมวเลยสิ
คลิปตัวอย่าง
